Amusement (2009)

Regie: John Simpson | 90 minuten | horror | Acteurs: Keir O’Donnel, Katheryn Winnick, Laura Breckinridge, Jessica Lucas, Tad Hilgenbrinck, Reid Scott, Rena Owen, Kevin Gage, Brennan Bailey, Preston Bailey, Shauna Duggins, Fernanda Dorogi

Martelhorror, martelhorror, martelhorror. Het moet inmiddels de meest gehoorde term zijn binnen het horrorgenre. Werd er vroeger nog iets aan de fantasie overgelaten, tegenwoordig kan het allemaal niet expliciet genoeg zijn. Daarnaast lijkt het wel alsof horrorfilms niet mogen uitkomen zonder dat er tenminste één keer wordt gerefereerd naar ‘Saw’ of ‘Hostel’ in de marketingcampagne. Het liefste met de vermelding dat de film in kwestie nóg schokkender is dan voorgenoemde titels. ‘Amusement’ lijkt op het eerste gezicht van hetzelfde bebloede laken een pak en belooft ‘verder te gaan waar ‘Saw’ en ‘Hostel’ ophielden’. Zucht… Hebben we dan nog niet alles gezien?

In werkelijkheid valt het gelukkig allemaal wel mee met ‘Amusement’. Doet de sensationele hoes het ergste vermoeden, het betreft hier nu eens geen goedkope martelporno, maar een op spanning gebouwde horrorfilm, welke het helemaal niet hoeft te hebben van liters bloedvergiet en kilo’s ingewanden. In plaats daarvan mag de kijker weer eens ouderwets griezelen vanaf de bank, zonder dat er meteen frontaal de aanval wordt ingezet op de fatsoensnormen. Gewoon een spannend verhaal dat zich afspeelt in een veilige fantasiewereld. Na al het martelgeweld van de afgelopen jaren voelt het bijna als een verademing.

Geheel tegen de verwachtingen in blijkt er hier overigens sprake te zijn van een anthology film. U weet wel, zo’n film met meerdere losstaande verhaaltjes erin, welke dan op het einde allemaal samen lijken te komen. Dit is bovenal een verstandige keuze geweest. Niet alleen biedt het de kijker een interessante narratieve structuur, het zorgt tevens voor genoeg afwisseling zodat het weinig geïnspireerde plot niet gaat vervelen. De verhalen in ‘Amusement’ zijn namelijk lang niet slecht, maar origineel kan het allemaal niet genoemd worden. Een verhaal over een geflipte mede-weggebruiker, een gestalkte babysitter en een engerd die meisjes gevangen houdt in z’n huis. Stuk voor stuk zijn het concepten die de vergelijking met andere horrorfilms oproept en helaas heeft ‘Amusement’ hier weinig aan toe te voegen. Sterker nog, de inhoud van de verhalen mag zelfs best mager genoemd worden. Op het einde van de film weten we als kijker nog evenveel als op het begin, omdat veelal de logica ontbreekt. Hierdoor komt de film soms over als een sfeervolle gatenkaas, die ervan uitgaat dat de kijker de ontbrekende informatie met zijn eigen fantasie aanvult.

Dit alles neemt niet weg dat ‘Amusement’ zeer goed weet te vermaken, met de nadruk op dat laatste. De afdeling production design heeft goed zijn werk gedaan en er wordt optimaal gebruik gemaakt van de stemmige omgevingen in de film. Een stoffig herenhuis, een verlaten landweggetje, een herfstig parkje, het ziet er allemaal even sfeervol uit en de realiteit blijft voor de verandering ver buiten de deur. Eigenlijk wel weer eens prettig om met je sloffen op de bank jezelf af te sluiten van de boze buitenwereld en het gewoon allemaal ‘maar een film’ te laten zijn.

‘Amusement’ is daardoor een lastig geval. Enerzijds zijn de verhaaltjes enorm uitgekauwd en wat mager verteld. Anderzijds is het een onderhoudende film die goed de sfeer erin weet te houden en toch nieuwsgierig maakt hoe het allemaal gaat aflopen. Ach ja, gatenkaas is ook hol van binnen, maar smaakt verder prima.

Sander Colin