An Ocean Story (2019)

Recensie An Ocean Story CinemagazineRegie: Sander van Weert | 70 minuten | documentaire

‘An Ocean Story’ begint niet bepaald vrolijk. Het eerste deel van de film is vooral een confronterende opsomming van de belangrijkste problemen die de wereldzeeën teisteren. Plastic zwerfafval duikt inmiddels overal ter wereld op en verstikt het zeeleven. Koralen verbleken en sterven uiteindelijk en masse af door hogere watertemperaturen en de verzuring van de oceanen. En dan is er ook nog de overbevissing, die ervoor zorgt dat grote en paarrijpe vissen steeds zeldzamer worden. De gemene deler van al deze problemen is dat ze te wijten zijn aan het gedrag van de mens, een soort die door zijn onbegrensde verlangen naar dominantie, weelde en gemak inmiddels een plaag voor de planeet is geworden.

In het vervolg van de documentaire zien we hoe filmmaker Sander van Weert, marien bioloog Nanne van Hoytema en Thomas van Thiel, oprichter van By the Ocean we Unite, een bezoek brengen aan de World Ocean Summit 2018 in Mexico. Op deze top ontmoeten kopstukken uit de politiek, natuurbeschermingswereld en het bedrijfsleven elkaar om oplossingen te vinden voor de teloorgang van ’s werelds oceanen. Waar multinationals in veel andere documentaires van dit type (niet altijd geheel onterecht) worden afgeschilderd als de schurken die hoofdverantwoordelijk zijn voor alle ecologische misère in de wereld, toont ‘An Ocean Story’ overtuigend dat grote bedrijven tevens de potentie hebben om een deel van de remedie te vormen. We leren bijvoorbeeld dat repengigant Mars ook de eigenaar is van kattenvoermerken als Sheba en Whiskas. Hierdoor is het bedrijf ook gebaat bij een goede visstand. De onderneming draagt in Mexico zijn steentje bij aan een gezonder ecosysteem door op grote schaal kunstmatige koraalriffen (levend koraal dat groeit op spinvormige metalen skeletten) te bouwen. Of neem Dopper, een Nederlands bedrijf dat herbruikbare drinkflessen heeft ontworpen om ervoor te zorgen dat de enorme berg aan plastic wegwerpflesjes niet nog veel verder uitdijt.

‘An Ocean Story’ bevat niet alleen diverse interviews met deelnemers aan de World Ocean Summit. De film richt zich ook op initiatieven die bewoners van de regio Riviera Maya (waar de top werd gehouden) ontplooien om hun leefomgeving te beschermen en op te schonen. We maken kennis met een Mexicaans stel dat een recyclebedrijfje aan huis heeft, een hoteleigenaresse die heuse ‘koraalkraamkamers’ beheert en natuurbeschermers die zich inzetten voor het behoud van de waardevolle mangrovebossen langs de Mexicaanse kust. Deze scènes worden afgewisseld met fraaie beelden van een brede waaier aan zeebewoners. Denk bijvoorbeeld aan haaien, zeeschildpadden, roggen en de vele kleurrijke organismen (vissen, kreeften, garnalen, zeesterren en nog veel meer) die afhankelijk zijn van gezonde koraalriffen. De opnames zijn mooi, maar stemmen binnen de geleverde context tegelijkertijd droevig; je weet dat al die onderwaterpracht zwaar onder druk staat en in de toekomst zelfs grotendeels verloren dreigt te gaan.

Om totale apathie bij de kijkers te voorkomen, eindigt Van Weert zijn film op een positievere noot. Een speels vormgegeven lijstje met gedragstips laat zien dat we middels het adopteren van een duurzaam consumptiepatroon allemaal het verschil kunnen maken. Iedereen kan een pacifistische strijder voor het milieu (‘eco-warrior’) worden.

Door zijn vertelvorm (eerst de ernst van het probleem schetsen en daarna op een ietwat versimpelde manier de mogelijke oplossingen tonen) en geringe lengte van een kleine zeventig minuten is ‘An Ocean Story’ meer een krachtig pamflet dan een documentaire die echt de diepte ingaat. Prima als beginpunt voor wie nog niet echt thuis is in de materie, maar iets te oppervlakkig voor mensen die zich al grondig hebben verdiept in de bedreigingen voor het mondiale zeeleven.

Frank Heinen

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 14 november 2019