And Then Came Lola (2009)
Regie: Ellen Seidler, Megan Siler | 71 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Ashleigh Sumner, Jill Bennett, Cathy DeBuono, Jessica Graham, Angelyna Martinez, Candy Tolentino, Linda Ignazi, Jenoa Harlow, Lisa Dewey
‘And Then Came Lola’ is eigenlijk één grote teaser. Een film die zich voordoet als een hippe, pikante lesbofilm, maar eigenlijk een slap aftreksel is van ‘Lola Rennt’, zonder daarbij op relationeel vlak enige betrokkenheid bij de kijker te genereren. De film wil gedurfd en progressief zijn, maar is eerder uitgekauwd, saai, en voorzien van een kokerblik. Enkele actrices in de film zijn dan nog wel “easy on the eyes”, en de animaties houden, ook al zijn ze verre van origineel, de boel af en toe wat levendig, maar inhoudelijk en qua spanning gezien valt er weinig eer aan de film te behalen.
De film heeft een duidelijke agenda, en daar is op zich niets mis mee, maar voor iedereen zonder lesbische neigingen, kan de film behoorlijk op de zenuwen gaan werken. Het universum van de film lijkt zich compleet buiten de realiteit te bevinden. Echt iedereen in de film is lesbisch of homoseksueel – de verkeersagenten, twee mannen in de tram, cafébezoekers, stelletjes in het park – en als kijker wordt je gebombardeerd met seksuele of lesbisch/homoseksueel georiënteerde uitingen. Zo rent Lola op weg naar haar vriendin langs een winkel waar op het raam staat geschreven dat men daar de lesbische en homoseksuele “zaak” ondersteunt. Ook is de film doorspekt met rechtstreeks in de camera sprekende personages, die openlijk (lees: zo openlijk mogelijk) praten over hun seksuele voorkeuren en rolverdelingen, en wat voor speeltjes hierbij betrokken zijn.
Het grootste probleem van de film is echter dat het verhaal niet boeit vanwege het ontbreken van een dramatische, of voldoende gemotiveerde drive. Als kijker ben je totaal niet geïnteresseerd in het wel of niet halen van de afspraak door Lola. Helemaal niet als je eenmaal weet hoe de personages in elkaar zitten en hoe Lola’s vriendin reageert wanneer ze de afspraak net niet weet te halen. Hiermee valt en staat de hele film. De kijker moet een reden hebben om emotioneel te investeren in het verhaal en nu is simpelweg niet te snappen waarom Lola nog enige moeite zou doen wanneer blijkt dat ze gewoonweg gedumpt wordt op het moment dat ze iets te laat is op een afspraak die haar vriendin haar zelf heeft opgedrongen. Lola wordt nota bene om een gunst gevraagd wanneer blijkt dat haar vriendin eerder dan gepland foto’s in haar bezit moet hebben die Lola had gemaakt. Nu blijkt het in de aard van Lola te liggen dat ze vaak te laat komt en is ze niet altijd bereid (geweest) er volledig voor haar vriendin(nen) te zijn. Dit gegeven zou goed benut kunnen worden, maar dat wordt met dit volkomen triviale incident niet gedaan.
Dus is na zo’n twintig minuten de koek al op, wanneer Lola ineens uit een droom ontwaakt en een nieuwe kans krijgt om op tijd te komen, wetende (van het vorige verhaal) waar precies de obstakels en het oponthoud ligt. In ‘Lola Rennt’, de gelaagde, vlotte, en spannende film van ‘Tom Tykwer’, was het letterlijk een zaak van leven en dood en zou haar vriend waarschijnlijk een gruwelijk lot tegemoet gaan, wanneer ze er niet op tijd voor hem zou zijn. Daar had je als kijker reden om te blijven kijken. In ‘And Then Came Lola’ is het wachten op het onvermijdelijke happy end, hopend op nog wat interessante ontwikkelingen onderweg. Maar niets van dit. Zelfs het erotische gehalte van de film valt vies tegen. Want de film die zichzelf promoot met de tekst “The hottest lesbian cast ever”, en een doelbewust dubbelzinnige titel heeft en een prikkelende cover, heeft bar weinig liefdesscène en dan ook nog zo uitgekiend dat er nooit een (hele) borst of bil in beeld komt. Want, ja, dan mogen minder mensen de film zien natuurlijk. Het geval wil helaas dat dit waarschijnlijk het enige element is dat de film nog enigszins interessant had kunnen maken, aangezien de film als geheel niet weet te bekoren.
Bart Rietvink