Anna Karenina (1935)
Regie: Clarence Brown | 93 minuten | drama | Acteurs: Greta Garbo, Fredric March, Basil Rathbone, Freddie Bartholomew, May Robson, Reginald Owen, Phoebe FosterReginald Denny, Gyles Isham, Joan Marsh, Maureen O’Sullivan
Anna Karenina (Greta Garbo) doemt op uit de stoom van een vertrekkende stoomlocomotief en haar ogen zijn gericht op militair Vronsky (Frederic March), de man waarvoor zij haar huwelijk, haar kind en haar reputatie opzij zal zetten. Menigeen zal bij het horen van de naam Greta Garbo aan deze legendarische passage denken, alsmede aan haar mysterieuze ingetogen uitstraling. Ze had de reputatie van de vrouw die nooit lachte en kreeg de bijnaam ‘The Face’. Haar acteerwerk steekt schril af tegen de rest van de cast die veelal gedateerd theatraal hun personages gestalte geven. Uitzondering is Frederic March, één van de beste en meest naturel acterende acteurs uit de oude doos.
De lijvige roman van Leo Tolstoy is talloos vaak verfilmd, maar de versie met Greta Garbo uit 1935 behoort als enige tot de klassiekers. Overigens werd Anna Karenina al eerder door Greta Garbo gespeeld en wel in de stomme film uit 1927 met de loze titel ‘Love’. Het negenhonderd pagina’s dikke boek van Tolstoy werd gecondenseerd tot drieënnegentig minuten film. Daardoor is het narratief vaak een te snelle opeenvolging van onuitgewerkte passages. Zo levert de scène van hun liefdestrip naar Venetië een halve minuut film op. Ook gaat het nogal snel met de liefde tussen de twee. Ze ontmoeten elkaar op het station, ze spelen een spelletje croquet en vervolgens laat Anna haar gezin voor hem in de steek. De eeuwige liefde voor elkaar is ook verdacht snel uitgeblust. De scènes tussen Anna en Vronsky nemen relatief weinig tijd in beslag vergeleken met de langdurige scènes van de militaire feesten, het bal en de opera. Jammer feitelijk want daardoor ontstaat er nooit echt chemie tussen de twee en heeft het doodbloeden van hun liefde weinig impact. De producers wilden liever groots uitpakken met weelderig opgesmukte decors die helaas voor de moderne kijker weinig interessant meer zijn. Interessanter zijn de bespiegelingen van Anna Karenina over liefde, dood, vergankelijkheid en het maken van morele keuzes.
Voor de moderne kijker is de film vooral interessant vanwege hier en daar knappe cinematografie maar bovenal vanwege Greta Garbo die met haar acteerwerk haar tijd ver vooruit was.
Jeroen Poldermans
Waardering: 3
Bioscooprelease: 17 januari 1936