Annapolis (2006)
Regie: Justin Lin | 100 minuten | drama | Acteurs: James Franco, Donnie Wahlberg, Jordana Brewster, McCaleb Burnett, Chi McBride, Wilmer Calderon, Jimmy Yi Fu Li, Macka Foley, Jim Parrack, Brian Goodman, Vicellous Reon Shannon, Tyrese Gibson, Roger Fan, Billy Finnigan, Katie Hein, Charles Napier, Heather Henderson
Vind je reclamespotjes ook zo leuk en kun je er geen genoeg van krijgen? Is het antwoord ‘ja’, dan is de als speelfilm vermomde marine-promo ‘Annapolis’ wel wat voor jou. In honderd minuten leer je waarom de marine zo tof is en wat je allemaal moet doen, wil je marinier worden. Het enige wat aan deze zelfbevlekking ontbreekt, is het adres waar je je in kunt schrijven.
‘Annapolis’ valt in één regel samen te vatten: Jongen (Franco) is boos en verward, maar dankzij de marine vindt hij de rust in zichzelf. Hoewel het verhaal op zich niet veel voorstelt, strooit regisseur Justin Lin kwistig rond met allerlei zijplotjes om nog wat sjeu aan zijn productie te geven. Zo kun je een liefdesverhaaltje verwachten en komt er ook een peloton ‘angry young men’ voorbij. Denk aan een racistische drillsergeant, een trotse kadet en een filosoferende bokscoach. De levenslessen die onze held opdoet, vallen samen met een bokswedstrijd waarin het draait om het vergaren van zelfrespect en de kracht vinden in jezelf.
De scriptschrijvers en Lin hadden weinig zin om dit filmpje in te blikken en dat proef je er dan ook vanaf. Geen enkel cliché wordt ontweken. Ook de saaie personages weten geen seconde te boeien. Vooral de zouteloze prestatie van James Franco, nota bene de held van dit werkje, wekt geen sympathie op. De enige acteur die laat zien wat de term ‘acteren’ inhoudt, is Shannon. Als de zwaarlijvige Afro-Amerikaan in beeld is, begint de film een stuk interessanter te worden. Helaas is zijn bijrol maar summier. En het moet gezegd worden: Tyrese Gibson doet ook een poging om toneel te spelen. Het is leuk om de spierklomp eens in een andere rol te zien dan die van vuilbekkende getto brother. Helaas is voormalig fotomodel Gibson gewoon geen goed acteur. Nice try, but no cigar.
Eigenlijk is ‘Annapolis’ geen enorm slechte film. Het verhaal wordt met vaart verteld en het camerawerk ziet er degelijk uit. De acteurs zijn aardig, maar niet meer dan dat. De grootste manco aan deze productie, is het gebrek aan bevlogenheid. Lin wekt geen moment de indruk dat hij iets moois wil neerzetten. ‘Annapolis’ is lopende bandwerk, een massaproduct: een zielloos stukje cinema. Om de consument te bedienen is dit filmpje ook van alle gemakken voorzien. De film geeft aan wat je moet denken en wanneer. Treurige momenten gaan vergezeld met droevige deuntjes of softrocknummers waar zelfs de songteksten zijn toegespitst op wat je te zien krijgt. Je hoeft geen seconde na te denken hoe je emotioneel moet reageren, want dat doet de film voor je. Ook quasi filosofische uitspraken van de slimme bondscoach worden binnen no time vertaald in hapklare tegeltjeswijsheden.
Om iedereen te vriend te houden, heeft Lin de leukste elementen uit verschillende films ‘geleend’ en in zijn werk geplakt. De barbaarse trainingsmethodes zijn gekopieerd van ‘Full Metal Jacket’, de bokstrainingen komen uit ‘Rocky’ en de boerse vriendenkring van Franco’s personages lijkt te zijn weggelopen uit ‘Saturday Night Fever’. De marine vormt echter de rode draad en de film laat er dan ook geen misverstand over bestaan dat je alleen een echte man kunt worden als je het regime in de kazerne kunt volhouden: “In de boksring is iedereen gelijk.” Die spreuk kun je in je zak steken. De film daarentegen, hoort thuis in de budgetbak of op de balie van het dichtbijzijnste legerkantoor.
Frank v.d. Ven