Antarctica (2008)
Regie: Yair Hochner | 112 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Ofer Regirer, Guy Zoaretz, Yuval Raz, Yiftach Mizrahi, Oshri Sahar, Tomer Ilan, Lucy Dubinchik, Yael Deckelbaum, Liat Ekta, Shirli Salomon, Noam Huberman, Rivka Neuman, Dvir Benedek, Dina Limon, Tamar Yerushalmi, Hana Coller, Adi Fain, Alon Harari, Danni Lachman, Yosefa Kimhy, Ofer Ein Gal, Noa Lazar, Yoel Noy, Wilma Balila, Sara Hochner, Pola Hochner, Dana Ruttenberg, Ayelet Goldberger
Filmmaker Eytan Fox heeft, overigens samen met zijn trouwe partner Gal Uchovsky, baanbrekend werk verricht. Dankzij zijn films ‘Yossi & Jagger’ (2002), ‘Walk on Water’ (2004) en ‘The Bubble’ (2006) kroop de gay cinema in Israël uit de kast. Fox kreeg bovendien veel lof toegezwaaid en sleepte op zowel gay als straight filmfestivals prijzen in de wacht. In de voetsporen van Fox brengt Yair Hochner de gewaagde romantische komedie ‘Antarctica’ (2008), waarin een groep jonge, aantrekkelijke homo’s en lesbiennes wordt gevolgd in hun zoektocht naar ware liefde. Mooie mensen in de bruisende stad Tel Aviv, die regelmatig met elkaar het bed induiken en daar verder niet al te moeilijk over doen. Wie genoeg heeft aan opwindende scènes met veel bloot zal hier veel plezier aan kunnen beleven. De gemiddelde filmkijker zal echter honger krijgen naar interessante verhaallijnen, sympathieke personages en een samenhangend geheel. ‘Antarctica’ weet deze jammer genoeg niet te stillen.
Hochner trakteert zijn kijkers direct aan het begin van de film op een flinke dosis opwinding. De knappe dansleraar Boaz (Ofer Regirer) duikt namelijk elke avond met een andere man het bed in en in korte, flitsende en niets verhullende scènes wordt de kijker daar deelgenoot van. Je zou denken dat deze Boaz met zijn niet te stillen honger naar seks de hoofdpersoon is van de film, maar niets is minder waar. Pas na een kwartier maken we kennis met de dromerige bibliotheekmedewerker Omer (Tomer Ilan) – hoewel hij even daarvoor ook te zien was als bedgenoot van Boaz, net als alle andere mannelijke personages trouwens. Maar we zijn drie jaar verder en Omer is toe aan een vaste relatie. Hij wordt per slot van rekening al bijna dertig. Via een blind date leert hij Danny (Yiftach Mizrahi) kennen, een jonge, veelbelovende danser die we eerder ook met Boaz zagen rollebollen. Omer vindt de knul echter te jong en besluit zijn eigen weg te gaan.
Omers beste vriend, de nichterige Miki (Yuval Raz), heeft via internet een leuke man ontmoet. Al na een afspraakje belandt hij met de knappe journalist Ronen (Guy Zoaretz) in bed. Ook al hebben ze niets gemeen met elkaar en ziet Ronen Omer, die hij kent uit de bibliotheek, eigenlijk ook wel zitten. Dat gevoel blijkt wederzijds, maar omdat Ronen al met Miki gaat kunnen ze niet bij elkaar zijn. Ondertussen worstelt Omers lesbische zusje Shirley (Lucy Dubinchik) zo met haar eigen liefdesperikelen. Haar vriendin Michal (Liat Ekta) wil graag trouwen maar de veel jongere Shirley wil haar vrijheid niet inleveren. Ze droomt van een verre reis naar… Antarctica.
Om maar direct met de deur in huis te vallen: ‘Antarctica’ is één grote chaos. Hochner zaait direct al verwarring door niet direct duidelijk te maken wie nu eigenlijk de centrale figuur in zijn film is. Vervolgens is het bijzonder lastig om alle personages uit elkaar te houden. Ze duiken allemaal met elkaar het bed in, wat de verwarring alleen nog maar groter maakt. Want wie is nu wie? Als je daar dan eenmaal uit bent valt pas op hoe oppervlakkig het verhaal is. Ook worden de karakters slecht uitgediept. Erg sympathiek ga je ze daardoor dan ook niet vinden, al ligt dat niet aan de acteurs. Realistisch is het ook allemaal niet: in het Tel Aviv van Hochner is vrijwel elk personage homoseksueel. De regisseur en schrijver gooit er nog een schepje bovenop door de moeder van Omer en Shirley te laten spelen door de in Israël welbekende travestiet Miss Laila Carry alias Noam Huberman. Moeder Shoshanna is ook nog eens een vervelende en opdringerige verschijning die uitsluitend ergernis opwekt. Daarnaast leidt de compleet overbodige verhaallijn rond Shirley en haar vriendin in feite alleen maar af. Dat geldt eveneens voor de door Ronen geïnterviewde schrijfster met haar verhalen over buitenaardse wezens. Niet leuk, niet interessant en niet relevant.
Samen met andere moeders discussieert ze in de plaatselijke kapsalon over de bruiloft van haar kinderen. Het lijkt voor hen allemaal de normaalste zaak van de wereld dat hun zoon met een leuke man thuiskomt en hun dochter met een lieve vrouw. Nou is Tel Aviv weliswaar de meest liberale stad van Israël, maar de manier waarop Hochner het allemaal voorstelt is nauwelijks meer realistisch te noemen. ‘Antarctica’ doet nog het meest aan een soap denken, omdat de kijker de beslommeringen van een groep uitzonderlijk mooie jonge mensen voorgeschoteld krijgt. Wie van nauwelijks geloofwaardige, episodische escapades houdt met veel (mannelijk) naakt ziet met deze bijna twee uur (!) durende film dan ook wel goed. De meeste kijkers zullen echter na een half uur al klaar zijn met zo veel oppervlakkigheid.
Patricia Smagge