Antitrust (2001)

Regie: Peter Howitt | 108 minuten | drama, misdaad, thriller | Acteurs: Ryan Phillippe, Rachael Leigh Cook, Claire Forlani, Tim Robbins, Douglas McFerran, Richard Roundtree, Tygh Runyan, Yee Jee Tso, Nate Dushku, Ned Bellamy, Tyler Labine, Scott Bellis, David Lovgren, Zahf Paroo, Jonathon Young

Deze film over een David en Goliath-achtige strijd in de cyberwereld is soepel gemonteerd en barst van de bekende namen. Zo duikt Claire Forlani, vooral bekend van´Meet Joe Black’, op als de vriendin van computergenie Milo Hoffman. Rachael Leigh Cook, het eigenlijk-niet-zo-lelijke-eendje uit de tienerkomedie ‘She’s All That’, treedt ook aan, en wel als een van de werknemers van Gary Winston. De hoofdrollen zijn verdeeld over Ryan Phillippe en Tim Robbins. De acteur uit ‘Cruel Intentions’ zet een aardige Milo neer, maar het is vooral veteraan Robbins die excelleert als IT-tycoon Gary.

Dit blijkt bijvoorbeeld tijdens de scène waarin hij achter zijn computer blij zit te mompelen over satellieten en programmeercodes: wat een rasnerd. Mooi zijn ook de momenten waarop hij als ceo van zijn computerbedrijf NURV het keurkorps van programmeurs bombardeert met opzwepende oneliners. Als hij oreert dat ‘de toekomst eindeloze mogelijkheden biedt’ klinkt dat als dé waarheid. Verbazingwekkend is het dan ook niet dat Milo in het begin beneveld raakt van het charisma van zijn werkgever en alles wil doen om hem te plezieren.

In slonzige outfits en voorzien van – hoe kan het ook anders? – een rugzak loopt Milo Gary’s wereld binnen. Als deze computermagnaat de deur van zijn kantoor opent verwordt hij tot een ‘Alice’: met grote ogen doolt Milo door het ‘Wonderland’ van techniek en rijkdom. Zo valt zijn mond bijna open als hij oog in oog staat met een digitaal doek; een schilderij dat de smaak van bezoekers ruikt en zich daar aan aanpast. Alles in Gary’s kantoor ademt macht uit. En dat imponeert Milo. Deze naïeve kant van Milo beeldt Phillippe goed uit. Minder geloofwaardig is hij echter in discussies over adapters en megabytes: zijn blik is te onnozel voor een computergenie. Ook heeft hij een iets te lieve uitstraling om te overtuigen als iemand die vrijwel alleen de strijd durft aan te binden tegen de übermachtige Gary.

Dit gevecht start nadat Milo heeft ontdekt hoe ver Gary gaat om de lancering van zijn paradepaard – Synapse, het eerste globale communicatiesysteem ter wereld – mogelijk te maken. Ook in de scènes waarin Robbins zijn ‘kind’ beschermt is hij op dreef: hij lijkt geobsedeerd door Synapse en raakt overduidelijk panisch bij de gedachte dat zijn bedrijf kan worden getorpedeerd door ‘elk goed idee dat in een garage wordt bedacht’.

Natúúrlijk lukt het Milo om de snode plannen van Gary te dwarsbomen. Ondanks het stuwmeer aan contacten, kennis en geld van zijn tegenstander laat hij het grootkapitaal in het stof bijten. Dat het goede het kwade zal overwinnen is al vanaf het begin duidelijk. Ondanks deze wetenschap is deze film van Peter Howitt, die eerder ‘Johnny English’ en ‘Sliding Doors’ regisseerde, onderhoudend. Ook omdat de film zorgt voor diverse aha-erlebnissen: Gary heeft trekken van Bill Gates en NURV van Microsoft. Zoek de verschillen én overeenkomsten.

Patricia Jacob