Anything but Love – Standard Time (2002)

Regie: Robert Cary | 85 minuten | romantiek, musical | Acteurs: Andrew McCarthy, Isabel Rose, Cameron Bancroft, Alix Korey, Ilana Levine, Sean Arbuckle, Victor Argo, Michael J. Burg, Eartha Kitt, Josh Stamberg, Matthew Lawler, Shannon Lewis, Leslie Bell, Angela Pietropinto, Caroline Hall

Billie Golden (Isabel Rose) woont nog samen met haar moeder in een appartement in Queens en heeft een voorliefde voor kleren en muziek uit de jaren vijftig. Haar slaapkamer hangt vol foto’s van zangeressen en musicalsterren van die tijd. Billies grote wens is om fulltime als zangeres te kunnen werken. Nu serveert ze in een chique club, maar zingt in een lounge. Om de hoop niet te verliezen, beeldt Billie zich tijdens haar optreden in dat ze in een chique nachtclub staat te zingen. Maar deze fantasie spat elke keer uiteen als de harde geluiden van de jumbojets of van kuchende bejaarden haar weer naar de werkelijkheid terugbrengen. Het contrast is groot en wekt bij je als kijker wel medelijden op.

Bilies auditie die verprutst wordt door Elliot is lachwekkend. Hij geeft consequent het verkeerde tempo aan met de piano, waardoor Billie volledig uit de maat zingt. Billie is furieus en krijgt kort daarna nog een domper te verwerken als de eigenaar van de lounge vertelt dat hij niet meer gebruik wil maken van haar diensten. Op het werkvlak gaat het slecht, maar op het gebied van de liefde heeft Billie meer geluk. Ze treft bedrijfsadvocaat Greg Ellenbogen (Cameron Bancroft), waarop ze vroeger smoorverliefd was. Samen vormen ze al snel een koppel.

De chemie tussen Bancroft en Rose spat niet van het scherm. Hiervan is wel sprake als Billie op zoek gaat naar een pianoleraar en terechtkomt bij Elliot (Andrew McCarthy). Je ziet Billie en Elliot per les meer naar elkaar toegroeien en de spanning is bijna voelbaar. Vooral bij de les waarbij Billie in het bijzijn van Elliot zich meer open durft te stellen én niet probeert om een kopie te zijn van één haar grote voorbeelden, zoals Audrey Hepburn. Dat Billies liefde voor muziek groot is, komt ook tot uiting in haar gedachten. Je ziet namelijk scènes in een soort musicalstijl als Billie in gedachten verzinkt. Bijvoorbeeld als Billie aan de hand van een poster fantaseert hoe ze er bij moet lopen als vrouw van een advocaat. Dankzij actrice Isabel Rose is Billie geen karikatuur geworden, maar een sprankelende persoonlijkheid. Rose ademt namelijk die grote passie voor muziek echt uit wanneer ze zingt. Cameron Bancroft vormt een fel contrast met Rose; zijn spel is stugger. Maar dat moet ook; want Greg Ellenbogen is een starre advocaat en allesbehalve een vlotte vent. Andrew McCarthy weet te overtuigen als de ietwat slungelige Elliot. Toch verbleken beide heren naast Rose, want zij is de onbetwiste ster van ‘Anything but Love’ en maakt de film tot het bekijken waard.

‘Anything but Love’ is geen standaard romantische film, daar zorgen de muzikale invloeden en de grappige vijftiger jaren uitdossingen van Billie wel voor. Het is net even anders dan anders.

‘Anything but Love’ lijkt op het eerste gezicht zoetsappig. Maar dankzij Billies twijfel om haar hart te volgen in zowel de muziek als in de liefde, blijft de film in balans. Al doet de titel ‘Anything but Love’ anders vermoeden, het is allesbehalve een romantische film waarvan je depri wordt…

Ans Wijngaarden