Apex Predator (2021)

Recensie Apex CinemagazineRegie: Edward Drake | 94 minuten | actie, thriller, science fiction | Acteurs: Neal McDonough, Bruce Willis, Corey Large, Alexia Fast, Lochlyn Munro, Nels Lennarson, Megan Peta Hill, Trevor Gretzky, Clem Duranseaud, Everly Large, Brooke Baker

Science fiction actiethriller ‘Apex Predator’ van regisseur Edward Drake heeft de discutabele eer om opgenomen te zijn in het lijstje B-films waarvoor Bruce Willis in 2022 een Razzie-nominatie heeft gekregen. Betekent dat dat het een slechte film is? Wel nee. Er zit een wereld van verschil tussen Oscar-materiaal en het soort films dat Bruce de laatste jaren maakt, maar ‘Apex Predator’ is zeker niet het slechtste wat er in de filmgeschiedenis verschenen is, of sterker nog: in 2021.

En over filmgeschiedenis gesproken: ‘Apex’ ontleent zijn oorsprong aan een kort verhaal van de Amerikaanse schrijver Richard Connell, “The Most Dangerous Game”. Dit verhaal verscheen in 1924 en acht jaar later kwam de verfilming uit. Connell schreef mee aan het scenario van de film die tegelijkertijd met klassieker ‘King Kong’ werd opgenomen: als de filmcrew van ‘King Kong’ (1933) de boel inpakte voor wat welverdiende uurtjes nachtrust, gingen de opnames voor ‘The Most Dangerous Game’ van start. ‘Apex Predator’ is slechts één van de vele films die op dit ijzersterke concept gebaseerd zijn.

‘Apex Predator’ speelt zich af in de niet nader genoemde toekomst. Al vanaf de eerste scène wordt de toon gezet: er wordt met grof geschut op mensen gejaagd. Wanneer de jager zijn prooi eenmaal in het vizier heeft, wordt het slachtoffer zonder mededogen afgemaakt. De jager in kwestie, Samuel Rainsford (Neal McDonough) vindt het spelletje niet echt leuk meer, zo laat hij de organisatie Apex weten. Er zit geen uitdaging meer in. Enter Thomas Malone (Bruce Willis).

Thomas Malone is een voormalig politieagent die echter al jaren gevangen zit. Hoewel deze eenzame opsluiting hem niet echt lijkt te deren, is het aanbod dat Apex-eigenaresse West (Alexia Fast) hem doet (vrijheid als hij de jacht op hem weet te overleven) – mede in combinatie met de zojuist verworven wetenschap dat hij inmiddels grootvader is geworden te mooi om niet aan te grijpen. Malone hapt dus toe. De zes jagers die voor dit maandelijkse uitje op een afgelegen eiland zijn uitgenodigd krijgen een hilarische introductie van wat voor vlees ze met Malone in de kuip hebben. Dit is een staaltje sterk scenarioschrijven, dat vooral fans van Bruce Willis zullen waarderen.

De rest van ‘Apex Predator’ laat zich raden. In ruim anderhalf uur maken we kennis met de zes arrogante en exorbitant rijke jagers, die elk zo hun eigen redenen hebben om aan dit bizarre en gruwelijke spel mee te doen. Minder voorspelbaar is de volgorde waarin de inwisselbare heren (en één vrouw) in dit ‘tien kleine negertjes’ verhaal het loodje zullen leggen, al kun je de twee deelnemers in de finale wel voorspellen, alleen al op basis van de filmposter. De dialogen van ‘Apex Predator’ verdienden wel een herschrijfronde. Bruce heeft niet heel veel te doen. Hij hangt een beetje rond in het bos en bekijkt de jagers van ‘veilige’ afstand. Er schemert wel iets van zijn oude coole self door, maar de film is zelfbewust genoeg om de jagers aanvankelijk los te laten gaan op zijn leeftijd, waardoor ze hem natuurlijk onderschatten. Neal McDonough is angstaanjagend genoeg en zet een overtuigende antagonist neer. Of het nu aan zijn lichte ogen ligt of zijn priemende blik, zijn beheerste voorkomen weet niet te verhullen dat er een verknipte geest schuilt in dit lichaam.

Visueel ziet ‘Apex Predator’ er ook best redelijk uit, met af en toe artistieke kleurenpaletten. Het budget zal niet vergelijkbaar zijn met een gemiddelde bioscoopfilm, maar de makers hebben de middelen die tot hun beschikking stonden goed verdeeld. Stel je verwachtingen bij en je kunt het echt slechter treffen dan ‘Apex Predator’ als je in bent voor een simpele actiethriller.

Monica Meijer

Waardering: 2.5

VOD-release: 22 november 2021