Asako I & II – Netemo sametemo (2018)

Regie: Ryûsuke Hamaguchi | 119 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Masahiro Higashide, Erika Karata, Sairi Itô, Kôji Nakamoto, Kôji Seto, Misako Tanaka, Daichi Watanabe, Rio Yamashita

Na Oscar-winnaar ‘Drive My Car’ (2021) en de anthologiefilm ‘Wheel of Fortune and Fantasy’ (2021) is nu een eerdere film van Ryûsuke Hamaguchi in de Nederlandse bioscopen te zien: ‘Asako I & II’. De Japanse filmmaker kreeg in 2018 al een Gouden Palm-nominatie voor deze film, maar brak internationaal pas echt door met het succes van de twee eerdergenoemde titels. Net als in zijn latere werk behandelt Hamaguchi in dit verhaal thema’s als identiteit, toeval en verlangen.

Asako (Erika Karata) wordt op een dag plotseling verlaten door haar vriend Baku (Masahiro Higashide). Hij loopt weg en laat niets meer van zich horen. Twee jaar gaan voorbij en Asako werkt nu in Tokyo. Ze ontmoet Ryohei (eveneens vertolkt door Higashide) en kan het gevoel maar niet van zich afschudden dat hij sprekend op haar voormalige vriend lijkt. Is dit zinsbegoocheling, of steekt er meer achter? Asako besluit om Ryohei uit de weg te gaan, maar wordt uiteindelijk toch verliefd op hem. De twee krijgen een relatie met elkaar, maar Asako houdt haar mond over Baku. Al snel komt ze er achter dat dit de nodige consequenties heeft.

Over dubbelgangers en identiteitsverwisselingen zijn veel films gemaakt, waarvan Alfred Hitchcocks ‘Vertigo’ (1958) misschien wel het bekendste voorbeeld is. Hamaguchi lijkt echter niet zozeer geïnteresseerd te zijn in de vaste karakteristieken van het dubbelgangersmotief. ‘Asako I & II’ zit vol met toevalligheden en symboliek, maar onderneemt nooit pogingen om iets te verklaren. Veel meer ontwikkelt zich een speurtocht en innerlijke reis van een vrouw die niet geheel tevreden is met haar leven en die wanhopig op zoek is naar antwoorden.

Voor kijkers die houden van actie en snelle montage heeft de film duidelijk beperkingen. Hamaguchi neemt zijn tijd om dit relatief eenvoudige verhaal te vertellen, waardoor bepaalde scènes langdradig kunnen aanvoelen. Het bekwame acteerwerk compenseert dat echter meer dan volledig. Vooral Masahiro Higashide is uitstekend. Hoewel zijn twee personages er bijna exact hetzelfde uitzien, is altijd volkomen duidelijk wie er in beeld is. Als Baku wekt hij weinig sympathie op, maar als Ryohei is hij diep tragisch. Hij houdt erg van Asako, maar slaagt er nooit compleet in om haar hart te veroveren. Het is niet dat Asako geen gevoelens voor hem heeft, maar juist dat zij haarzelf niet toestaat om gelukkig te zijn. Ze zit voortdurend in het ‘wat had kunnen zijn’, in plaats van het ‘wat is’.

Hamaguchi is in een paar jaar tijd aanmerkelijk gegroeid als regisseur. We hoeven alleen maar naar ‘Drive My Car’ te kijken. Die film heeft veel narratieve en thematische overeenkomsten met ‘Asako I & II’, maar is in elk opzicht net iets gewichtiger dan zijn voorganger. Het getuigt van Hamaguchi’s talent. Zelfs een iets mindere film van de Japanse cineast, is meer dan degelijk.

Len Karstens

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 28 juli 2022
VOD-release: 21 september 2022