Asterix & Obelix in het Middenrijk – Astérix & Obélix: L’Empire du Milieu (2023)

Recensie Asterix & Obelix in het Middenrijk CinemagazineRegie: Guillaume Canet | 111 minuten | avontuur, komedie, familie | Acteurs: Guillaume Canet, Gilles Lellouche, Vincent Cassel, Jonathan Cohen, Marion Cotillard, Julie Chen, Leanna Chea, José Garcia, Zlatan Ibrahimovic, Ramzy Bedia, Bun-hay Mean, Linh-Dan Pham, Tran Vu Tran, Philippe Katerine, Jérôme Commandeur

Wat Marvel en DC Comics is voor de box office van Hollywood, zijn striphelden Asterix en Obelix voor de Franse bioscoopindustrie: een geheid succes. Al sinds de eerste live action film (‘Asterix & Obelix vs. Caesar’, 1999, Claude Zidi) weten de verschillende combinaties van cast en crew de kassa’s te laten rinkelen. Niet zo vreemd dus dat het budget van de nieuwste Asterix & Obelix-film zonder blikken of blozen zo ruim werd vastgesteld dat het tot de duurste Europese producties gerekend mag worden. Guillaume Canet, naar eigen zeggen een grote Asterix-fan (welke Fransman is dat niet?), werd aangetrokken voor het project, dat in totaal zo’n vier jaar in beslag nam.

Dat ‘Asterix & Obelix in het Middenrijk’ wat mocht kosten, is er zonder meer aan af te zien. Groots spektakel, prachtige decors en kostuums zorgen ervoor dat de ogen verwend worden. Maar ook de cast zal niet voor niets opgedraven zijn: grote namen als Vincent Cassel (die zó geknipt is voor de rol van Julius César dat je je afvraagt waarom niemand eerder hier opgekomen is), Marion Cotillard als Cleopatra en voetballer Zlatan Ibrahimovic in zijn speelfilmdebuut als Antivirus zijn te zien. Canet neemt zelf de rol van Asterix op zich en Gilles Lelouche vult de blauwwit gestreepte XXL-broek van Gérard Depardieu (die hem in alle voorgaande live action films droeg) als Obelix.

Het verhaal van ‘Asterix & Obelix in het Middenrijk’ is in tegenstelling tot de eerdere films niet gebaseerd op een van de stripalbums, maar speciaal voor het witte doek geschreven. Het dorpje met Galliërs krijgt bezoek van Fu Yi, een Chinese prinses. Zij is samen met haar lijfwacht Tat Han en de Fenicische koopman Greintjemis (Graindemaïs in het Frans) gevlucht uit het keizerrijk. Haar moeder, de Keizerin, is namelijk gevangen genomen door prins Deng Tsin Qin (die naam moet je hardop uitspreken om de ‘grap’ te begrijpen). Geheel volgens de verwachting besluiten Asterix en Obelix de prinses te helpen, maar ondertussen heeft ook Julius Caesar, die liefdesverdriet heeft omdat Cleopatra een ander heeft, zijn zinnen gezet op het Chinese keizerrijk.

Wat volgt is een ietwat voorspelbaar en zeker een half uur te lang avontuur waarin onze helden allerlei ontmoetingen hebben met mensen die ze voort kunnen helpen, of die ze simpelweg met behulp van een beetje toverdrank de lucht in meppen (alleen Asterix dan hè, de film blijft trouw aan het bronmateriaal – er zit zelfs een flashbackscène in waarin getoond wordt hóe Obelix in het vat met toverdrank is gekukeld). Het voelt allemaal wat episodisch aan en omdat ook veel van de humor te flauw en niet subtiel is, is dit jammer genoeg een film waarbij je snel op de klok zult kijken. Er zitten echt wel wat geslaagde grappen in, maar die zijn te schaars om de film te redden. Jammer van al dat talent. De film heeft het budget er al dubbel en dwars weer uit door de bioscoopopbrengsten, maar het was leuker geweest als het publiek dan ook echt van de film had genoten.

Monica Meijer

Waardering: 2

Bioscooprelease: 15 februari 2023