At Eternity’s Gate (2018)

Recensie At Eternity's Gate Cinemagazine Regie: Julian Schnabel | 111 minuten | biografie, drama | Acteurs: Willem Dafoe, Rupert Friend, Oscar Isaac, Mads Mikkelsen, Mathieu Amalric, Emmanuelle Seigner, Niels Arestup, Anne Consigny, Amira Casar, Vincent Perez, Lolita Chammah, Stella Schnabel, Vladimir Consigny

Vincent van Gogh blijft tot de verbeelding spreken. Het verhaal van de getormenteerde schilder die letterlijk leed voor zijn kunst en pas na zijn dood als het genie werd beschouwd dat hij was, is tijdloos. Het schrijnende levensverhaal van de Brabantse kunstenaar heeft – net als zijn schilderijen – miljoenen mensen geboeid en geïnspireerd. Misschien wel het mooiste eerbetoon aan Van Gogh was ‘Loving Vincent’, een animatiefilm die de kenmerkende schilderstijl van de kunstenaar hanteerde. Alsof een meesterwerk van de schilder tot leven kwam. ‘Loving Vincent’ verscheen in 2017. Een jaar later werd ‘At Eternity’s Gate’ uitgebracht: ook een film over het leven van Van Gogh. Hoe verhoudt deze live action film zich tegen de animatiefilm?

In het door Julian Schnabel geregisseerde ‘At Eternity’s Gate’ draait het om de laatste dagen van Van Gogh. De wanhopige schilder woont in het Franse dorpje Auvers-sur-Oise. Zijn schilderwerk valt niet in de smaak. Naast een vast inkomen worstelt Van Gogh ook met zijn geestelijke gesteldheid. Het geloof biedt hem weinig troost meer en ook zijn vriendschap met Paul Gauguin brokkelt af. De Brabander begint de grip op de realiteit te verliezen.

De drijvende kracht achter ‘At Eternity’s Gate’ is Willem Dafoe. Deze Amerikaan geeft zich helemaal en gaat erg diep. Dafoe zet Van Gogh neer als een intens gevoelig mens. Een breekbaar persoon die bij elke tegenslag nog dieper in de put belandt en er niet uit kan komen en zichzelf steeds meer isoleert. Helaas is er minder aandacht besteed aan de rest van de casting, waardoor deze film soms onderontwikkeld aanvoelt. Er had meer ingezeten. Mad Mikkelsen is vlak als priester en krijgt te weinig te doen in deze film. Datzelfde geldt voor Oscar Isaac in de rol van Gauguin. Terwijl Dafoe de diepte ingaat, blijven de andere acteurs nogal op de vlakte. Dat ligt vooral aan het script. 

Schnabels cameravoering is gedurfd, maar tegelijkertijd ook misselijkmakend. De camera zwiept behoorlijk op en neer en doet aan een found footage productie denken. Het felle kleurgebruik is een ode aan het werk van Van Gogh, maar komt soms behoorlijk kitsch (lees: gekunsteld) over. Het is erg tof dat er cineasten als Schnabel zijn die nieuwe dingen proberen te doen en hun nek uitsteken. Helaas pakt het in dit geval niet goed uit. De ietwat vreemde cameravoering van ‘At Eternity’s Gate’ komt niet goed uit de…verf.

Schnabel heeft de pech dat een jaar voordat zijn film verscheen al een betere productie – ‘Loving Vincent’ dus – over de schilder verscheen. ‘At Eternity’s Gate’ is geen slechte film, maar voelt als mosterd na de maaltijd. Een vervelende constatering, want het fenomenale spel van de altijd betrouwbare Dafoe had meer verdiend. Met een beter script en een minder gedurfde cameravoering had deze film meer impact gemaakt.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3

Bioscooprelease: 7 februari 2019
DVD- en blu-ray-release: 27 augustus 2019