At the End of Daybreak – Sham Moh (2009)
Regie: Yuhang Ho | 94 minuten | drama | Acteurs: Kara Hui, Tien You Chui, Yasmin Ahmad, Azman Hassan, Hassan Muthalib, Meng Hui Ng
In Maleisië bevindt zich een zeer grote groep etnische Chinezen en hieronder ook een aantal zeer getalenteerde regisseurs. Deze jonge regisseurs braken vanwege hun afkomst (de moslimmeerderheid laat erg weinig ruimte aan minderheden in hun land) eerst maar moeilijk door. Ook het cultuur-politieke klimaat, dat zeer conservatief is, maakt de ontwikkeling van vernieuwende cinema er niet eenvoudiger op. Doordat de jonge filmmakers elkaar opzochten om toch onafhankelijke films te kunnen maken, in hun eentje was dit onmogelijk ontstond de Malaysian New Wave. Ho Yuang (‘Rain Dogs’) is hiervan één van de grootste talenten. In deze Malaysian New Wave uiten de regisseurs een meer artistieke ontwikkeling. In deze Maleisische films staat vaak het thema van ouder/kind centraal (‘My Daughter’, ‘Woman on Fire Looks for Water’) en de sterke maar soms ook broze draad die hun bindt. Het kader wordt gevormd door alledaagse situaties en het lot van de gewone mens. Regisseur Hu Yuang volgt deze richtlijnen nauw en levert in dit genre een mooie maar wel erg tragische film af.
Wanneer de moeder van de vijftienjarige Ying (Meng Hui Ng) erachter komt dat haar dochter een relatie heeft met de acht jaar oudere Tuck (Tien You Chui), zijn de poppen aan het dansen. De onwettige relatie brengt haar ouders ertoe om aangifte te doen bij de politie, of Tuck en zijn moeder (een op zijn minst imponerende rol van Kara Hui) zullen een groot geldbedrag moeten overmaken om de zaak te laten rusten. Daarnaast is het in het gezin van Tuck ook niet allemaal koek en ei, zijn vader is er met zijn tante vandoor gegaan en juist de vader is de enige van wie een dusdanig groot geldbedrag geleend kan worden.
Regisseur Ho Yuang heeft vooral oog voor het goed in beeld brengen van de hoofdpersonen, met als gevolg zeer mooie plaatjes van een zittende moeder of een jongen onder de douche. Misschien klinkt dit niet erg bijzonder, maar het wordt duidelijk dat het dit wel degelijk is wanneer je de scènes daadwerkelijk ziet. Het verhaal is daarentegen iets minder opvallend, een degelijk vertelde tragiek maar zonder grote uitspattingen.
De eerste beelden tonen meteen de tegenstelling tussen het rustig vertelde verhaal en de duistere ondertoon, een rat wordt met kokend water overgoten. Vervolgens ontstaat een dromerige sfeer met rustgevende pianomuziek en valt het bijna passieve cameragebruik met oog voor detail en de schitterende compositie van de scènes op, vooral met betrekking tot kleurgebruik. Nog voordat het tragische verhaal ontvouwt treedt een onheilspellend voorgevoel op, en de film wordt inderdaad steeds duisterder.
‘At the End of Daybreak’ werd ondersteund door het Hubert Bals Fonds (Internationaal Film Festival Rotterdam). De filmt valt op door het prachtige cameragebruik en is hierdoor aan te raden voor liefhebbers van arthouse die vooral van rustige en mooie beelden houden, enige affiniteit met tragiek is wel gewenst.
Meinte van Egmond