August Rush (2007)

Regie: Kirsten Sheridan | 102 minuten | drama, muziek | Acteurs: Freddie Highmore, Keri Russell, Jonathan Rhys Meyers, Robin Williams, Leon G. Thomas III, Terrence Howard, Jamia Simone Nash, William Sadler, Alex O’Loughlin, Aaron Staton, Jamie O’Keefe, Emelie Jeffries

‘August Rush’ zou een film kunnen zijn waarvan mensen zeggen: “je houdt ervan of je haat het”. Je houdt ervan, omdat het heerlijk gevoelige snaren raakt en je je lekker kunt laten meeslepen in een romantische droom, gelardeerd met mooie muziek, genieten dus. De innemende personages zorgen voor de rest, lang leve de liefde! Of je haat het, want het goedkope sentiment druipt ervan af, de formule schijnt overal doorheen en de plot is slordig uitgewerkt, want hangt echt te veel van bedachte ’toevalligheden’ en romantische clichés aan elkaar.

Toch zal een objectievere observatie uiteindelijk op de ‘gulden’ middenweg uitkomen, want dat is ook het pad dat August Rush bewandelt. Het neemt niet het risico om écht dieper op de karakters in te gaan en wordt nooit écht persoonlijk, maar speelt wel slim in op bestaande sentimenten rond weeskinderen, muziek en gevoel, gezinshereniging, ware liefde, talent en ambitie, je weet wel. Bovendien geeft het ons, de kijkers, niet of nauwelijks de tijd onze eigen fantasie aan het werk te zetten. In filmstijl is het, op een aantal momenten na, zonder al te grote risico’s, zo ook in de keuze van de acteurs, die overigens prima werk verrichten.

In wezen is dit het soort verhaal dat je terugvindt in de films van Julio Medem, die ook druipen van romantiek en sentimenten rond verlies en verwerking, afscheid, het (nood)lot en (terug)vinden van geliefden. Het meest duidelijk is de vergelijking met zijn ‘Los Amantes del Circolo Polar’ (1998), met dat grote verschil dat deze geniale Spaanse regisseur wél een heel eigen visuele stijl neerzet, driedimensionale personages laat zien en een onvoorspelbaar plot weet voor te schotelen, zonder uit te glijden en zonder al te makkelijk en al te voorspelbaar te eindigen.

De makers van ‘August Rush’ bedoelen het waarschijnlijk goed. Dat geeft ze een puntje mee. Maar er gaan weer punten af omdat deze mensen ons die goede bedoelingen door de strot willen duwen. Het lijkt af en toe wel of ze zélf bang zijn dat het niet goed af zal lopen. En dus is er aan het begin een veel te uitleggerige voice-over, laten ze de problemen en spanningen net iets te snel en net iets te makkelijk weer goed komen en blijft de muziek, ondanks een jongen die muziek in álles hoort, mainstream. Vooral dat laatste was teleurstellend voor een film waarin muziek en creativiteit de rode draad van het verhaal vormen.

Teleurstellend is dan ook de beste omschrijving voor deze film, die het ons allemaal net iets te makkelijk maakt, waardoor hij inboet aan geloofwaardigheid. Had men duidelijk gesteld dat we met een kinderfilm of een sprookje te maken hebben, dan was het wat anders geweest, maar hoewel de film hier en daar die richting op gaat, wordt die afslag nooit echt genomen. En zo houd je ondanks vele leuke elementen een film over die niet heel bijzonder, controversieel of spannend genoeg is om de middelmaat te ontstijgen.

Arjen Dijkstra

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 14 februari 2008