Autumn (2009)
Regie: Steven Rumbelow | 100 minuten | horror, thriller | Acteurs: Dexter Fletcher, Dickon Tolson, Lana Kamenov, Anton Brejak, David Carradine, Tricia McMurtry, Jody Willis, Marisa Zaza, André Bharti, Leanne Dixon, Jay Ould, Diane Salema
‘28 Days Later’ maakte furore in het zombiegenre met een troosteloze postapocalyptische wereld die de harten van menig fan sneller deed kloppen. Hoe anders is het gesteld met het eveneens Britse ‘Autumn’, een door Steven Rumbelow geregisseerde film die gebaseerd is op het boek van David Moody. In ‘Autumn’ zijn zombies verworden tot op ruiten hamerende vleeshompen, die in originaliteit overigens niets onder doen voor de regisseur en cinematograaf.
Wanneer een dodelijk virus onverwacht zijn intrede maakt, overlijdt bijna de gehele wereldbevolking. Het handjevol overlevenden zoekt elkaar op om niet alleen te hoeven zijn. Na verloop van tijd komen de doden weer tot leven waarbij ze zijn verworden tot zombies. De zwalkende zombies hebben in eerste instantie geen kwaad in de zin, maar bij het horen van geluid worden ze een stuk moordlustiger. Michael (Dexter Fletcher), Carl (Dickon Tolson) en Emma (Lana Kamenov) trekken de bossen in om een afgelegen huis te zoeken, vrij van zombies.
Het verhaal mag dan gebaseerd zijn op een boek dat een cultstatus verwierf, de film is verworden tot een allegaartje van elkaar opvolgende scènes zonder enige coherentie en duidelijkheid over het hoe en wat. Het enige gegeven is dat iets van een virus zo’n beetje de gehele wereldbevolking de das om heeft gedaan en dat de doden als zombie weer onder de levenden terugkeren. Om wat voor virus het gaat, de reden voor het uitbreken en een oplossing voor het probleem blijft allemaal een raadsel.
‘Autumn’ doet in veel opzichten denken aan ‘The Stand’ en ‘Night of the Living Dead’, maar krijgt het niet voor elkaar om op enig moment te boeien. De beelden zijn amateuristisch, het ontbreekt het verhaal aan diepgang en spanning, de zombies bewegen als zevenjarige kinderen die een zombie imiteren, de handen nog net niet in horizontale richting gestrekt.
Gebrek aan inspiratie wordt pijnlijk duidelijk in de openingsscène, een dwarrelend boomblaadje (in herfstkleur) wordt door de camera veel te lang in zijn vlucht gevolgd. Een artistieke inslag? Iets wat totaal niet bij de film past en de poging faalt dan ook jammerlijk.
Hilarisch en onvergetelijk is de scène waarin de zombies een hond (nadat het beestje de aandacht trok met een blaf) met huid en haar verslinden. Tijdens deze gebeurtenis schiet de camera van links naar rechts met een scala aan slow motion fragmenten en andere technische foefjes. Een chaotisch geheel waarbij het lijkt alsof de cinematograaf zelf ook een zombie is geworden en geen idee meer heeft waar hij mee bezig is.
De enige reden om de film toch te gaan kijken zou dan het optreden van David Carradine (‘Kill Bill 2′) kunnen zijn, de acteur speelde in deze film zijn laatste rol. Om de lijdensweg meer dan een uur uit te zitten voordat hij ook daadwerkelijk in beeld verschijnt is helaas te veel gevraagd.
‘Autumn’ behoort zeker tot de top, maar dan wel de top van slechtste zombiefilms ooit gemaakt. Laat deze zware beproeving links liggen en besluit zelf een zombieloopje te oefenen. Dit levert een veel spannender ervaring op!
Meinte van Egmond