Azrael (2024)
Regie: E.L. Katz | 86 minuten | actie, horror | Acteurs: Samara Weaving, Vic Carmen Sonne, Nathan Stewart-Jarrett, Johhan Rosenberg, Eero Milonoff, Sebastian Bull, Rea Lest, Phong Giang, Katariina Unt, Sonia Roszczuk, Valentin Tzin, Vincent Willestrand, Karen Bengo, Peter Christoffersen, Felix Leech, Ekke Märten Hekles, Robin Liksor, Karl Edgar Tammi, Boyan Anev, Roger Purtsak, Edgar Rahhimov, Marten Frank, Jan-Erik Sedrik, Elvira Erli, Kaire Sõmer, Eliisabet Estrid Somer
In een tijd waarin films vaak overlopen van uitleg en overbodige dialogen, kiest ‘Azrael’ radicaal de andere kant: absolute stilte. Regisseur E.L. Katz levert met deze post-apocalyptische thriller een opvallend experiment af waarin geen enkel woord wordt gesproken. Een gewaagde zet, die zowel bewondering als frustratie oproept.
Het uitgangspunt van ‘Azrael’ is zonder meer fascinerend. Na een apocalyptische gebeurtenis hebben de overlevenden het spreken voorgoed afgezworen. In een wereld van stilte, ritme en instinct trekken ze zich terug in de bossen, waar een zwijgende samenleving is ontstaan. Te midden daarvan probeert Azrael (Samara Weaving), samen met haar geliefde (Nathan Stewart-Jarrett), te ontsnappen uit de greep van deze geheimzinnige, sekteachtige commune. Wat volgt is een woordeloze overlevingsstrijd, waarin mythische wezens, religieuze symboliek en horror elkaar in snel tempo afwisselen.
De keuze om volledig zonder dialoog te werken, is moedig — en bij momenten effectief. Door de stilte krijgt de film iets ritueels, iets dreigends, alsof je naar een verloren wereld kijkt waarin communicatie alleen nog via blikken, gebaren en geweld gebeurt. Maar diezelfde stilte maakt het ook moeilijk om grip te krijgen op het grotere geheel.
‘Azrael’ laat veel over aan interpretatie, misschien te veel. Verhaalelementen zoals een zwangere priesteres (Vic Carmen Sonne), demonische symboliek en bijbelse ondertonen blijven aan de oppervlakte drijven, zonder dat ze ooit echt voet aan de grond krijgen. Het resultaat is een film die mysterieus wil zijn, maar geregeld onbegrijpelijk aanvoelt.
Wat de film wél overeind houdt, is Samara Weaving. Zonder een woord te zeggen weet ze haar personage te doordrenken van emotie, vastberadenheid en wanhoop. Haar fysieke spel is intens, haar expressiviteit krachtig — ze draagt de film bijna volledig op haar schouders, en dat doet ze met verve.
Visueel flirt de film met een kunstzinnige benadering. Er zijn momenten van stilistische flair: slimme composities, effectief gebruik van licht, en een paar shots die blijven hangen. Toch lijkt de film zich in te houden, alsof hij niet helemaal durft te kiezen voor een uitgesproken visuele identiteit. Het is die aarzeling — tussen stijl en inhoud, tussen betekenis en mysterie — die uiteindelijk blijft wringen.
‘Azrael’ is geen slechte film, maar wel een moeilijke. Een film die je óf als meesterwerk omarmt, óf gefrustreerd achterlaat. Toch verdient het project lof om zijn lef en zijn ongewone aanpak. En misschien is dat precies wat ‘Azrael’ interessant maakt: het is een film die vragen oproept en bij sommigen diepe indruk zal maken — al is het maar door de stilte.
Kaat Monsieur
Waardering: 2
Speciale vertoning: Imagine Fantastic Film Festival 2024
Bioscooprelease: 7 november 2024
VOD-release: 26 februari 2025 (Pathé Thuis)