Azur & Asmar (2006)

Regie: Michel Ocelot | 99 minuten | animatie, familie | Originele stemmencast: Cyril Mourali, Karim M’Riba, Hiam Abbass, Patrick Timsit, Fatma Ben Khell, Rayan Mahjoub, Abdelsselem Ben Amar, Thissa d’Avila Bensalah, Olivier Claverie Nederlandse stemmencast: Jenne Decleir, Mohammed Chaara, Soundos Toumi, Peter Vangucht, Vivian van Huiden, Circe Lathem, Mieke Laureys, Kas Westerbeek, Vic Dewachter, Erik Burke, Zaki, Karin van As, Arnold Gelderman, Khadija Massaoudi, Geena Lisa, Luc Vandeput

In de magische wereld die door de getalenteerde Fransman Michel Ocelot gecreëerd is, maken we kennis met Azur. Deze jongen, met azuurblauwe ogen uiteraard, wordt door een min grootgebracht die hij steevast ‘voedster’ noemt. “Moeder” was een betere benaming geweest, want Jenane houdt evenveel van Azur als van haar eigen zoon Asmar. Azur en Asmar zijn even oud, drinken om de beurt bij Jenane aan de borst en worden niet in bed gestopt voor ze nog een sprookje verteld wordt over de Djinns, en dan met name over de fee van de Djinns die gevangen zit en door een prins bevrijd moet worden. Azur en Asmar groeien op zoals broertjes dat doen, met liefde voor elkaar, maar vaak ook met afgunst en snoeverij. Als Jenane en Asmar door Azur’s vader weggestuurd worden, is dat het begin van een eenzame periode voor Azur. Hij vergeet zijn voedster en broer echter nooit en neemt zich voor om als hij groot is de fee van de Djinns te redden om vervolgens met haar te trouwen. De film maakt een sprongetje en we zien Azur schipbreuk lijden. Hij spoelt aan in een land waar ze de taal van zijn voedster spreken, maar omdat de eerste aanblikken van het land zo slecht bevallen, besluit hij zijn ogen niet meer open te doen. Hij ontmoet de dief Crapoux, eveneens immigrant, die voortaan zijn ogen zal zijn. Met Crapoux op zijn schouders vervolgt Azur de tocht. Hij wordt herenigd met Jenane en Asmar en de twee jongemannen hervatten de reddingstocht afzonderlijk. Hierbij worden ze geholpen door het prinsesje Chamsous Sabah, een wijze oude man en Crapoux.

Het sprookje van Michel Ocelot heeft zijn voor- en nadelen. De boodschap is duidelijk: blank of donker, iedereen heeft recht op geluk en als mensen elkaar respecteren komt alles goed. Vooroordelen zijn er om ontkracht te worden en doorzettingsvermogen loont. Dat gaat dan meteen op voor het kijken naar deze film: je hebt wat doorzettingsvermogen nodig om je door dat eerste trage stuk te worstelen. De aanloop die genomen wordt is te groot. De kans is aanwezig dat de kinderen die het genoegen hebben deze film te mogen kijken, in dat eerste deel afhaken. Het enige dat in dit stuk de moeite waard is, is namelijk het visuele aspect van de film: Ocelot heeft een hele eigen herkenbare stijl ontwikkeld voor zijn animatiefilms (‘Kirikou en de heks’, ‘Kirikou en de wilde beesten’) en zijn personages worden tegen een drukke, gedetailleerde achtergrond afgezet, waardoor hun effen, enkelkleurige kleding goed opvalt. Geen omlijning, geen plooien, geen schaduwen. Het resultaat mag er zijn! Dit is overigens de eerste film van Ocelot die hij met de computer heeft gemaakt, zijn vorige films werden nog met de hand getekend.

De Franse dialogen zijn voor het Nederlandse publiek nagesynchroniseerd, echter de Arabische teksten worden niet ondertiteld, evenals in de originele versie. Doel hiervan is het overbrengen van het verloren gevoel dat een persoon heeft in een vreemd land waarvan hij de taal niet spreekt. De nasynchronisatie valt tegen en stemmen van bijvoorbeeld Jenane wekken irritatie op. Erg jammer. Ondanks de nadelen aan de film is echter het moeilijk om niet van ‘Azur & Asmar’ te houden, omdat de makers aantonen over een grote creativiteit en originaliteit te beschikken.‘Azur & Asmar’ kijkt als een prentenboek en daar is helemaal niets mis mee.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 4 oktober 2007