Babe (1995)

Regie: Chris Noonan | 89 minuten | drama, familie, komedie, avontuur, fantasie | Acteurs: Christine Cavanaugh, Miriam Margolyes, James Cromwell, Danny Mann, Hugo Weaving, Miriam Flynn, Russi Taylor, Evelyn Krape, Michael Edward-Stevens, Charles Bartlett, Paul Livingston, Roscoe Lee Browne, Magda Szubanski, Zoe Burton, Paul Goddard, Wade Hayward, Brittany Byrnes, Mary Acres    

Aah, het verhaal van het buitengewone biggetje dat niets liever wilde dan een herdershond te zijn…wie kent ‘Babe’ niet? Dit is zo’n film die jong en oud aanspreekt en met James Cromwell in wellicht zijn meest sympathieke rol ooit als zwijgzame boer Arthur Hogget. De acteur uit onder andere ‘L.A. Confidential’ (1997) en ‘The Sum of All Fears’ (2002) was al vegetariër maar hij werd na het maken van dierenfilm ‘Babe’ veganist. Cromwell heeft maar heel weinig tekst in deze film maar zijn gezichtsuitdrukkingen en zijn stilte spreken des te meer. Magda Szubanski speelt montere boerin Esme Hogget. Maar het draait natuurlijk allemaal om de dieren en het biggetje ‘the underdog’ in het bijzonder. De film is gebaseerd op het boek ‘The Sheep Pig’ van Dick King-Smith.

Voor het pratende varkentje gebruikten de makers 48 echte Yorkshire biggen (omdat biggetjes zo snel groeien) en één robot met toupet en wimpers uit Jim Henson’s Creature Shop. De pratende snuit is met de computer gedaan, het onschuldige stemmetje is ingesproken door Christine Cavanaugh. Het resultaat mag er wezen, het ziet er allemaal erg overtuigend uit. Vooral de scènes met meerdere pratende dieren zijn erg knap gedaan, het verschil tussen echt en CGI is niet te zien. In 1996 won de film dan ook de Oscar voor Best Effects, Visual Effects naast nog zes andere nominaties waaronder een voor Best Actor in a Supporting Role voor Cromwell.

Boer Arthur Hogget wint Babe op een kermis. Babe is aanvankelijk kandidaat voor het kerstmenu van de Hoggets. Fly, een vrouwtjesherdershond, ontfermt zich over het schattige varkentje en voedt hem op als een van haar puppies. Babe probeert zich hierdoor ook te gedragen als een herdershond. Dit tot tegenzin van Rex de mannetjesherdershond (een stem van Hugo Weaving van de ‘Matrix’ trilogie) die vindt dat ieder dier zijn plaats heeft en zich daaraan moet houden. In Ferdinand heeft Babe gelukkig een metgezel, hij is namelijk een eend die dolgraag een haan wil zijn. Ondanks alle weerstand weet Babe zich staande te houden en ook boer Hogget begint in te zien dat Babe een zeer speciaal biggetje is. Alles zal afhangen van een schaapherdershond wedstrijd…

Het leven lijkt ideaal op boerderij Hogget waarvan de exacte locatie niet wordt genoemd. Dit kan eigenlijk overal zijn waar men Engels spreekt. Maar daar gaat het ook helemaal niet om. Het gaat immers niet om de mensen, alles wordt vanuit het perspectief van de dieren bekeken en vooral door de ogen van het onschuldige biggetje. ‘Babe’ ontstijgt moeiteloos het niveau van de standaard kinderfilm. Na de eerste film volgde ‘Babe: Pig in the City’ (1998) waarin het biggetje avonturen in de stad beleeft, maar het eerste deel is toch beter. Deze film is origineel, oprecht met veel humor en moraal, zonder volwassen kijkers te betuttelen. ‘Babe’ heeft vele lagen en mooie muziek, maar boven alles is het gewoon een prachtig verhaal over doorzettingsvermogen, moed en het vinden van je plekje in de wereld. Er is een verteller maar de hoofdstukken van het verhaal worden aan elkaar gezongen door zingende muizen die elk hoofdstuk inleiden met hun schrille stemmetjes. Ze zijn gewoon geweldig! De liedjes blijven zeker een tijdje in je hoofd hangen: “If I had words to make a day for you, I’d sing you the morning golden and new.”

Sarita Koendjbiharie

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 21 december 1995