Babycall (2011)
Regie: Pål Sletaune | 96 minuten | horror, thriller | Acteurs: Noomi Rapace, Kristoffer Joner, Vetle Qvenild Werring, Stig R. Amdam, Maria Bock, Torkil Johannes Swensen Høeg, Bjørn Moan, Henrik Rafaelsen
Laat je niet misleiden door de slappe en enigszins misleidende titel, want ‘Babycall’ is absoluut geen komedie met kinderen erin. In deze psychologische thriller draait het om een labiele vrouw die met haar zoontje ondergedoken zit. Moeder is op de vlucht voor haar ex-man en wil haar zoon beschermen voor zijn vader. ‘Babycall’ is het Zweedse woord voor babyfoon: zie daar de verklaring van de titel.
Moeder Anna wordt gespeeld door Noomi Rapace (bekend van ‘Millennium’). Samen met haar zoontje Anders is ze op de vlucht voor haar ex, omdat hij haar heeft mishandeld. Anna neemt haar intrek in een anonieme flat waar ze niet opvalt. Ze probeert een nieuw leven op te bouwen. Haar verleden heeft haar wel paranoïde gemaakt, want ze denkt dat ze continue gevolgd wordt door haar ex. De kinderbescherming begint ernstig te twijfelen over de geestesgesteldheid van Anna. Alleen de eenzame winkelmedewerker Helge (Kristoffer Joner) lijkt de jonge moeder te willen helpen.
De grootste troef van ‘Babycall’ is zonder twijfel Rapace. De actrice zet op erg sterke wijze een vrouw neer die doodsbang is om alles wat ze lief heeft te verliezen: haar zoon. Dat ze daarin op z’n zachtst gezet ‘door slaat’ is niet helemaal onbegrijpelijk. Vooral de manier waarop Rapace Anna’s wanhoop en gevoel van machteloosheid neer zet, is fenomenaal. Ook Joner is sterk. Hij zet Helge neer een kwetsbare man die wanhopig op zoek is naar gezelschap. Joners personage zorgt ervoor dat ook Anna beter uit de verf komt, want ze is niet overwegend sympathiek. Als de twee samen zijn, lijkt er iets op te bloeien. Je gunt hen het geluk waar ze naar zoeken.
‘Babycall’ is misschien nog wel meer een drama dan een thriller. Regisseur Pål Sletaune besteedt veel tijd aan karakteropbouw en het neerzetten van sfeer. Bij vlagen is de film beklemmend en erg spannend, maar helaas gooit het chaotische en warrige einde roet in het eten. Ook zakt de film op sommige momenten in, omdat een paar scènes te lang duren en slepen. Sletaune sluit zijn film helaas ook niet op een overtuigende manier af. Hij probeert op een krampachtige manier een intelligent en ‘schokkend’ einde te presenteren, maar faalt jammerlijk. Het slappe einde doet juist afbreuk aan de film. Jammer.
Frank v.d. Ven
‘Babycall’ verschijnt dinsdag 28 augustus 2012 op DVD.