Back Soon (2007)

Regie: Rob Williams | 83 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Windham Beacham, Matthew Montgomery, Maggie McCollester, Artie O’Daly, Bret Wolfe, Kelly Keaton, Bethany Dotson, Danny Aguirre, Joel Bryant, A.C. Earing, Deven Green, Nora Jesse, Alanna Leigh, Jeremy Lucas, Tammi Mac, Susan Papa, Neil D. Paris, Ken Rambo, Corey Schaffer, Kevin F. Sherry, Andrea Torres, Trane West, Sam P. Whitehead, John Morgan Wilson

Onevenwichtige en rommelig geregisseerde film over twee heteroseksuele mannen die zich tot elkaar aangetrokken voelen. ‘Back Soon’ heeft een interessant uitgangspunt en een goede opening, maar stelt uiteindelijk teleur door de matige uitwerking en ongeloofwaardige plotlijnen.  Windham Beacham (originele naam!) speelt Logan Foster, die in de rouw is nadat zijn vrouw Adrian (Maggie Eilertson) is omgekomen bij een auto-ongeluk. De eerste geïnteresseerde koper voor zijn huis is Guillermo “Gil” Ramirez (Matthew Montgomery), die een crimineel verleden heeft en eerder een bijna-fataal slachtoffer van een “drive by shooting” was.

Langzaam maar zeker raken de twee inniger bevriend als ze elkaar blijven tegenkomen. Dan komt de romantiek om de hoek kijken. In een verre van originele plotwending, spendeert Logan nadat zijn auto het heeft begeven, de nacht in zijn oude huis waar Gil nu woont. Om de geloofwaardigheid nog wat verder op te rekken, is Logan ook nog een slaapwandelaar en wandelt hij pardoes de voormalige echtelijke slaapkamer binnen om wakker te worden als hij Gil zoent.

In plaats van een realistisch scenario te schetsen waarin twee mannen op een wat normalere manier ontdekken dat ze bijzondere gevoelens voor elkaar hebben, wordt er door de makers helaas voor gekozen om de twee op een wel heel afgezaagde manier bij elkaar te brengen. Het heeft met bovennatuurlijke elementen te maken en zonder al te veel te willen weggeven, in het bijzonder met de geest van de overleden Adrian. Het vereist heel wat stuurmanskunst van een regisseur en acteertalent van de hoofdrolspelers om een dergelijke miskleun vlot te trekken. Helaas is Rob Williams mogelijk niet getalenteerd genoeg om er na  deze scène nog chocola van te maken, hoezeer Beacham en Montgomery ook hun best doen om er nog wat van te maken. Bij Williams kan er ook aan gelegen hebben dat hij de film zelf heeft geschreven en hierdoor wat professionele afstand miste om eens kritisch naar het script te kijken. Feitelijk is deze belangrijke verhaallijn ook een laffe oplossing, om met een vreemde en onlogische draai aan te geven dat twee hetero’s blijkbaar ook op elkaar kunnen vallen. Daarmee wordt ook de oprechtheid van de gevoelens van Logan en Gil en de empathie die de kijker heeft voor hun situatie, teniet gedaan. Beacham en Montgomery zijn goed op elkaar ingespeeld, wat op zich niet verrassend is, aangezien ze eerder in ‘Long Term Relationship’ ook al een filmkoppel vormden. (eveneens onder regie van Williams overigens).

Hoewel het niet aan de hoofdrolspelers ligt, wordt de film ook niet echt geholpen dat de bijrollen van een beschamend acteerniveau zijn. Logans zwager (en voormalige beste vriend) Spencer (Artie O’Daly, ook in ‘Long Term Relationship’) is een ééndimensionaal karakter die met zijn slechte spel al irritatie oproept zodra hij in beeld verschijnt, laat staan als hij zijn mond opendoet. De beste vriend van Gil is de flamboyante Jaime (pornoacteur Bret Wolfe) en die zet ook niet een al te beste prestatie neer.

En hoewel de dialogen en de regie soms niet om over naar huis te schrijven zijn en de muziek van Austin Wintory weinig bijzonders biedt, valt het camerawerk van Tim Otholt in positieve zin op. Al met al is ‘Back Soon’ een rommeltje, waarbij de goede elementen soms danig ondergesneeuwd raken door de ronduit slechte elementen. Over het geheel genomen slaat de balans dan ook door naar het negatieve, waardoor de film net onder de middelmatige grens zakt. De film is uitgebracht onder het label van ‘Out TV’, een gay lifestyle televisiezender in Nederland en België. ‘Back Soon’ won de “Alternative Spirit” prijs voor de beste GLBT film op het filmfestival van Rhode Island in 2007.

Hans Geurts