Back to the Outback (2021)

Recensie Back to the Outback CinemagazineRegie: Harry Cripps, Clare Knight | 95 minuten | animatie, avontuur | Originele stemmencast: Eric Bana, Tim Minchin, Miranda Tapsell, Angus Imrie, Guy Pearce, Jacki Weaver, Isla Fisher, Diesel La Torraca, Rachel House, Aislinn Derbez

Australië heeft toeristen heel wat te bieden. Relaxte bevolking, prachtige natuur, vliegende artsen, cricketers van wereldklasse, duistere rockers, fijne films en prima wijn. Maar ook een verzameling dodelijke beesten die zijn weerga niet kent, met haaien, slangen, schorpioenen en dodelijke spinnen. Wat we alleen nog niet wisten is dat die beesten eigenlijk superlief zijn, tenminste, als we de animatiefilm ‘Back to the Outback’ mogen geloven.

In die film ontmoeten we de bewoners van een dierentuin in Sydney, zoals de populaire en snoezige koalabeer Pretty Boy. Veel minder populair zijn de levensgevaarlijke spin Fred, taipan Maddie, schorpioen Nigel en hagedis Zoe. Wanneer de menslievende krokodil Jackie op een dag wordt weggestuurd uit de dierentuin, zijn spin, hagedis, schorpioen en slang er helemaal klaar mee. Ze ontsnappen uit de zoo en gaan op weg naar de ruige outback, hun natuurlijke habitat. In gezelschap van koala Pretty Boy, die onder zijn vermomming van snoezig knuffelbeest een enorme etterbak blijkt.

Uiteraard beleven de dieren volop avonturen, onderwijl achterna gezeten door de oppasser van de dierentuin Chaz en diens zoon Chazzie. Daarbij is er geen gebrek aan verwijzingen naar de Australische maatschappij en cultuur. Van het operahuis in Sydney tot verwijzingen naar Mad Max, Crocodile Dundee en andere nationale iconen. Inhoudelijk heeft de film dan weer flink geleend van animaties als ‘Madagascar’ en ‘Finding Nemo’.

Klinkt leuk allemaal, maar helaas gaat ‘Back to the Outback’ vooral voor zekerheid. Verhaal, muziek, (postmoderne) humor, gelikte animatiestijl, er is helemaal niets origineels aan deze film te ontdekken. Dat geldt ook voor de belegen levenslessen en de onvermijdelijke sentimentaliteit die we kennen van (bijna) 100 jaar Disney.

Voor wie originaliteit geen punt is, zal zich prima vermaken met deze animatie. De vaart zit er goed in, de karakters zijn stuk voor stuk lovable (zelfs die etterbak van een koala) sommige grapjes zijn nog best geslaagd, de muziek blaast een lekker potje mee en de film is alweer voorbij voor hij goed en wel is begonnen. Geen monumentale toevoeging aan de Australische cultuur, geen monumentale mislukking. Anderhalf uur ambachtelijk vermaak voor jong en oud, te genieten met of zonder glas Australische wijn.

Henny Wouters

Waardering: 3

VOD-release: 10 december 2021 (Netflix)