Backstage (2005)

Regie: Emmanuelle Bercot | 112 minuten | drama | Acteurs: Emmanuelle Seigner, Isild Le Besco, Noémie Lvovsky, Valéry Zeitoun, Samuel Benchetrit, Édith Le Merdy, Jean Paul Walle Wa Wana, Mar Sodupe, Lise Lamétrie, Claude Duneton, Joëlle Miquel, Julien Bossé, Fulvia Collongues, Anne-Lise Heimburger, Sandy Lakdar, Marjolaine Pottlitzer    

De Franse productie ‘Backstage’ uit 2005 heeft de Nederlandse bioscoop nooit gehaald. Enigszins begrijpelijk is dat wel. De film lijkt in de verste verte niet op het soort babbelfilm waar het filmhuisvolk zo dol op is, terwijl het grote publiek nog altijd wat huiverig is voor niet-Engelstalige films. Toch wel jammer, want ‘Backstage’ is voor iedere onbevooroordeelde filmliefhebber zeker de moeite waard. De combinatie van een doordacht script, ijzersterk acteerwerk en sluimerende erotiek zou toch aantrekkelijk genoeg moeten zijn.

In ‘Backstage’ draait het om de adoratie van postpuber Julie voor haar idool Lauren, een verveelde popzangeres met een repertoire van temerige liedjes. Hoe diep die adoratie gaat, zien we in de openingsscène, wanneer Julie volkomen onverwacht oog in oog komt te staan met haar idool. In het kader van een televisieshow geeft Lauren een verrassingsoptreden bij Julie thuis. Deze eerste ontmoeting verraadt meteen hoe de latere verhouding tussen zangeres en fan zal zijn. Hoewel Lauren uiteindelijk net zo onzeker blijkt als Julie, blijft zij het ongenaakbare idool waar een fan nooit echt dichtbij kan komen.

Die geweldige openingsscène laat ook meteen zien met wat voor acteertalent we hier te maken hebben. Isild Le Besco, 22 ten tijde van de opnamen, laat overtuigend zien hoe de ontmoeting met Lauren veel te veel is voor zo’n onevenwichtige en hormonaal op drift geraakte zestienjarige. De volkomen ontreddering van het meisje zorgt er ook voor dat je als toeschouwer meteen emotioneel betrokken raakt bij het personage, een betrokkenheid die je niet meer zult kwijtraken.

Daar bovenop beschikt ‘Backstage’ over een behoorlijk intelligent script. Het verhaal zelf is eigenlijk niets bijzonders, maar bij de invulling ervan verraadt regisseuse/scenariste Emmanuelle Bercot een uitstekend oog voor detail. Daardoor winnen zowel personages als verhaal aan geloofwaardigheid. Zelfs het idee dat een fan kan doordringen tot de entourage van een idool, weet Bercot aannemelijk te maken. Enkele broeierige scènes bewijzen daarnaast dat erotiek en fijnzinnigheid best kunnen samengaan.

Zo biedt ‘Backstage’ een bijzonder geslaagd kijkje in het leven van een popidool en de ziel van een geobsedeerde fan. We zien ook wat de twee verbindt. De gedeelde eenzaamheid maakt hen van elkaar afhankelijk, hoewel het idool daarbij uniek blijft terwijl de fan inwisselbaar is. Uiteraard levert dat geen vrolijke film op, maar wel een die verstandelijk en emotioneel volledig weet te bevredigen.

Henny Wouters