Bambi: een leven in het bos – Bambi, l’histoire d’une vie dans les bois (2024)

Regie: Michel Fessler | 79 minuten | avontuur, familie, documentaire | Nederlandse stemmencast: Anna Drijver | Originele stemmencast: Mylène Farmer

Net als de beroemde Disney-tekenfilm is ‘Bambi, een leven in het bos’ een adaptatie van het gelijknamige boek van de Oostenrijker Felix Salten uit 1923. De film vertelt het verhaal van Bambi, een jong edelhertje dat al vanaf zijn geboorte een hechte band heeft met zijn liefdevolle moeder. Terwijl Bambi zich verwondert over de wereld om hen heen en de diverse medebewoners die in het Franse bos waar hij woont rondvliegen, -huppelen, -rennen of -kruipen, leert het hertenjong van zijn moeder de belangrijkste lessen van het overleven in een vaak mooie, maar soms ook wrede wereld die naar believen geeft en neemt.

Je zou ‘Bambi, een leven in het bos’ kunnen zien als een coming-of-age-film met een hert in de hoofdrol. We zien hoe Bambi geboren wordt, al spelend en luierend zijn zorgeloze jonge jaren doorbrengt, onafhankelijk wordt, omgaat met verlies, een gewei krijgt en uiteindelijk een partner vindt. Hoewel Bambi de show steelt, krijgt hij gezelschap van een bonte supportcast. Een van de imposantste medespelers is zonder twijfel de Grote Prins, een mannelijk edelhert in de bloei van zijn leven dat trots pronkt met zijn gespierde borstkas en imposante gewei. Daarnaast is er een raaf die amper van Bambi’s zijde wijkt en hem als gevleugelde beschermengel regelmatig behoedt voor naderend gevaar. Die portrettering van de raaf komt overeen met de rol van wijze boodschapper die deze pientere vogel speelt in veel Germaanse, Noordse, Griekse en Romeinse mythen. En dan is er nog een schattig konijntje dat als een Stampertje van vlees en bloed regelmatig Bambi’s pad kruist. Wolven, een reusachtige arend en een door het strooisel kronkelende aspisadder laten zien dat het idyllische thuis van de herten ook minder knuffelbare wezens herbergt.

Toch is het vooral de mens die zijn reputatie als booswicht alle eer aandoet. De strikken, honden en geweren van het jagersgilde laten hun sporen na en voorzien deze overwegend zoetsappige film van een vleugje tragiek. Zo hartverscheurend als in Disneys befaamde tranentrekker wordt het in ‘Bambi, een leven in het bos’ nergens, maar net als zijn getekende naamgenoot krijgt ook de hoofdrolspeler in deze vertelling het nodige, vooral door mensenhand veroorzaakte leed te verwerken.

Aan mooie beelden ontbreekt het zeker niet in ‘Bambi, een leven in het bos’. Je komt oog in oog te staan met edelherten, wilde zwijnen, wasberen, egels en nog heel wat interessante fauna en ziet bijvoorbeeld hoe Bambi verwonderd de nachtelijke dans van honderden gifgroen oplichtende vuurvliegjes gadeslaat. Ook de wisseling van de seizoenen is fraai in beeld gebracht, van de lente vol geuren, kleuren en bruisende levenslust tot de koude winter, waarin het bos een kille aanblik krijgt en een groot deel van de levende natuur in slaapmodus gaat.

Het enige kritiekpunt dat je kunt hebben is dat ‘Bambi, een leven in het bos’ niet altijd precies weet wat het wil zijn. Is het een familiefilm die zich vooral richt op jeugdige kijkers? Of is het een geromantiseerde natuurdocumentaire? Voor het eerste type prent zijn er waarschijnlijk net wat te weinig avontuurlijke elementen. Het is de vraag of het materiaal de volle 115 minuten interessant genoeg blijft voor kinderen die geen sterk bovengemiddelde interesse in en liefde voor dieren hebben. Een natuurdocumentaire in de ware zin van het woord is ‘Bambi, een leven in het bos’ ook niet. Veel van de dieren die langskomen, zijn aan mensen gewend en gefilmd in een semiwilde omgeving onder gecontroleerde omstandigheden.

Ondanks het wat ambigue karakter dat laveert tussen natuurdocumentaire, familiefilm en lichtvoetig drama, is ‘Bambi, een leven in het bos’ een meer dan aardige rolprent. Hoewel de makers de wilde natuur soms wel door een erg roze bril bekijken, brengen ze een mooie ode aan de veerkracht van het leven. Het resultaat? Een vertelling die op een poëtische manier de natuurlijke cyclus van de seizoenen, de kracht van zelfontdekking en het komen en gaan van generaties verbeeldt.

Frank Heinen

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 oktober 2024
VOD-release: 19 februari 2025 (Pathé Thuis)