Bandslam (2009)

Regie: Todd Graff | 111 minuten | drama, muziek, komedie | Acteurs: Vanessa Hudgens, Lisa Kudrow, Alyson Michalka, David Bowie, Scott Porter, Gaelan Connell, Charlie Saxton, Ryan Donowho, Tim Jo, Lisa Chung, Elvy Yost, Farah White, Blair Bomar, Jason Shaw, Derek Cox-Berg, Zach Thatcher, Cassidy Johnson, Jaime De La Rosa, Bobby Bones, Aja Pollock, Casey Williams, Jennifer Blair, Michael Cuomo, Bethany Esfandiari

Gooi al je vooroordelen die je over deze film zou kunnen hebben maar overboord. ‘Bandslam’ lijkt misschien op het eerste gezicht op een nieuwe loot aan de flauwe tienerkomedieboom, wellicht dankzij de aanwezigheid van Vanessa ‘High School Musical’ Hudgens, maar de film is een pareltje in de dop, die eerder de vergelijking kan doorstaan met een onafhankelijke film als ‘Nick and Norah’s Infinite Playlist’ of zelfs ‘Juno’.

Hoewel buitenbeentje Will Burton (Gaelan Connell) zelf aan het begin van de film toegeeft dat hij mensen in hokjes stopt door ze te beoordelen op hun muzieksmaak, zit hij behoorlijk in zijn maag met zijn onpopulariteit. Hij wordt regelmatig gepest en daarom ziet hij school als ‘Guantanamo met lunchpauzes’. Hij is dan ook blij dat hij een nieuwe kans krijgt om opnieuw te beginnen als hij met zijn moeder van Cincinatti naar Lodi, New Jersey verhuist. Een nieuwe school, een nieuw begin. De eerste schooldag wordt hij meteen met het concept ‘bandslam’ geconfronteerd, iets dat volgens Sa5m “de 5 spreek je niet uit” (Vanessa Hudgens) net zo’n groot fenomeen is als high school football in Texas.

Will wordt door de aantrekkelijke laatstejaars Charlotte (Alyson Michalka) gecharterd voor het helpen in de kleuterdagopvang bij school en al snel worden ze vrienden. Weliswaar zet Will zijn vraagtekens bij haar beweegredenen om bevriend met hem te zijn, maar omdat hij haar geweldig vindt, en ze een gemeenschappelijke passie voor muziek delen, maakt hij zich er niet al te druk om. Charlotte bombardeert Will als manager van haar band, omdat ze onder de indruk is van zijn grondige muziekkennis. Ze wil dit jaar meedoen met Bandslam, een wedstrijd waaraan scholen uit meerdere staten meedoen. De hoofdprijs is een platencontract. Kleine kanttekening: Charlotte’s ex-vriend, wiens band zij vorig jaar plotseling verlaten heeft, is een grote kanshebber. Will gaat helemaal op in zijn nieuwe rol. Ondertussen moeten Sa5m en Will ook nog samen voor maatschappijleer een buitenschools project doen, waarin de één een presentatie moet geven over de ander. Zo verandert Will van een jongen zonder vrienden in een jongen die nog steeds niet populair is, maar wel moeite moet doen om zijn schaarse vrije tijd te verdelen tussen twee mensen die hij erg graag mag. Of is hij misschien wel verliefd op een van hen?

‘Bandslam’ is een bruisende en verfrissende variant op het beproefde underdog verhaal. Natuurlijk zijn er raakvlakken met films als ‘Bring It On’ (er zit zelfs een vergelijkbare “They stole our routine” scène in deze) of dichterbij huis, ‘School of Rock’, maar deze film weet heel wat clichés te vermijden. Schrijver en regisseur Tod Graff heeft gewoon een goed verhaal geschreven en weet van de personages geloofwaardige en sympathieke tieners te maken. Hij geeft ze een achtergrond en die is minder geforceerd dan je vaker ziet in films als deze. Wills eenzijdige correspondentie met David Bowie is erg vermakelijk. Het is een uitstekend middel om zijn gedachten aan het publiek kenbaar te maken. Maar Graff blijft gelukkig niet alleen steken bij Will. Er zitten serieuze thema’s in, zoals dood en eenzaamheid, en daar wordt niet makkelijk overheen gestapt. De dialogen zijn scherp en humoristisch, de muziek is prima (Vanessa Hudgens en Alyson Michalka kunnen gelukkig ook echt zingen), er zijn genoeg referenties naar muziekstromingen (punk, ska) om te bewijzen dat dit geen tienerfilm is. Daarnaast zijn de acteurs goed gecast. Gaelan Connell heeft de charme van een jonge John Cusack en kan het nog ver schoppen. Lisa Kudrow speelt overtuigend (en voor haar doen ingehouden) een bezorgde moeder.

‘Bandslam’ is véél volwassener dan je waarschijnlijk zou verwachten. Geef het een ka4ns. De vier spreek je niet uit, maar die is wel dik verdiend.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 27 augustus 2009