Bangkok Dangerous (1999)

Regie: Oxide Pang Chun, Danny Pang | 105 minuten | actie, drama, thriller, misdaad | Acteurs: Pawalit Mongkolpisit, Premsinee Ratanasopha, Patharawarin Timkul, Pisek Intrakanchit, Korkiate Limpapat, Piya Boonnak

Dit is de originele versie uit 1999, waarin hoofdpersonage Kong doofstom is, wat nogal belangrijk is in de dramatische ontwikkeling van het verhaal. Op een of andere manier vond men het nodig in de Amerikaanse remake (met Nicolas Cage in de hoofdrol) dit gegeven te skippen, waardoor de angel er een beetje uit raakt. Het wordt dan ineens weer een ‘gewone’ gangsterfilm. Het zal een voorwaarde geweest zijn van de Amerikaanse producers, die er ook een andere schrijver op los lieten om het oorspronkelijke script, dat werd geschreven door Oxide Pang Chun en Danny Pang, die samen de regie voor beide versies in handen hadden, aan te passen. Maar waarom? Dat weet niemand. Eén ding is in ieder geval zeker: het origineel is beter, zoals gelukkig vaak het geval is.

De film centreert zich rond het personage Kong, die zijn jeugdtrauma afreageert op de wereld om hem heen en het contact met zijn gevoel volledig kwijt is. Hier wordt zeker op in gegaan, maar het had nog best iets meer gemogen; de actie is toch het belangrijkst gebleven. Desalniettemin een goed volgbaar verhaal met geloofwaardige personages. Een ingetogen Kong, waarvoor de tengere Pawalit Mongkolpisit is gecast, die een behoorlijk verlegen personage neerzet. Een keuze die het soms moeilijk maakt helemaal te geloven dat deze man zo’n koele moordenaar is, maar aan de andere kant: waarom zouden moordenaars altijd zo cliché moeten zijn? Het is best spannend te zien dat juist iemand die je meer ziet als een stille, teruggetrokken jongen, die waarschijnlijk op een benzinepomp werkt, of hooguit iets met computers doet, toch een getrainde killer blijkt te zijn. Het acteertalent van Pawalit Mongkolpisit is in iedere geval groot genoeg om het te geloven.

Beide regisseurs maken hier en daar wat aparte keuzes in camerastandpunten en montage, wat soms wat gezocht overkomt, maar wel creatief is. En gelukkig is hun gezamenlijke script solide genoeg om hierdoor niet onderuit te gaan. Genoeg van die ideeën zijn origineel en werken, zoals het openingsshot, waarin we door een slechte zwart-wit camera in een openbaar toilet getuige zijn van een van Kongs klussen. Waarom er voor die camera is gekozen is niet helemaal duidelijk; er is bijvoorbeeld niet iemand die de beelden bekijkt en er Kong erin herkent, wat je wel zou verwachten als er iemand in een openbaar toilet, onder het oog van de daar aanwezige camera wordt vermoord. Daar is dan toch iemand die tijdens het politieonderzoek op het idee komt om die beelden te bekijken? Maar goed, het ziet er ‘leuk’ uit.

Naar het einde toe begint het zaadje van dramatiek te ontkiemen in een spannende, maar wat korte shoot-out en komt de ‘moraal van het verhaal’ redelijk uit de verf. Dit had zoals gezegd net iets gelijkmatiger opgebouwd kunnen worden, zodat we net iets meer hadden kunnen meeleven. Maar doet niet af aan het feit dat dit een lekkere film is, prima geschoten, goed gespeeld, vol met (bloederige) actie en een beetje drama en romantiek. Wat wil een mens nog meer? En laat die Amerikaanse versie maar zitten, die haalt het niet bij deze, maar dat had u al begrepen.

Arjen Dijkstra

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 17 januari 2002