Banlieue 13 (2004)
Regie: Pierre Morel | 85 minuten | actie, komedie, science fiction | Acteurs: Cyril Raffaelli, David Belle, Tony D’Amario, Bibi Naceri, Dany Verissimo, François Chattot, Nicolas Woirion, Patrick Olivier, Samir Guesmi, Jérôme Gadner, Tarik Boucekhine, Grégory Jean, Warren Zavatta, Dominique Dorol, Ludovic Berthillot, Azad, Turan Bagci, Gilles Gambino, Chamsi Charlesia, Nicolas Wan Park, Alain Rimoux, Marc Andréoni, Roberto Gil, Patrick Médioni, Bernard Grenet, Lyes Salem, Christophe Maratier, Philippe Soutan, Michel Estrade, Jean-Marc Bellu, Jean Gab’1, Louis-Philippe Manuel, Olivier Lobe, Jeffrey Zade Rudom, Jérôme Paquatte
Beste romanticus, even een waarschuwing vooraf: mocht je je romantische kant nog eens willen onderstrepen door een weekendje Parijs te plannen, doe dat dan snel. over pakweg zeven jaar is het niet meer mogelijk om met vlinders in de buik een tour de l’amour te maken in de Franse lichtstad. De reden: Parijs is in 2013 veranderd in een getto vol tuig en gangsters, geen plek voor gevoelige zieltjes dus. Althans dat is de pessimistische toekomstvisie van scifi-actiefilm ‘Banlieue 13’.
In ‘Banlieue 13’, wat zoiets betekent als ‘Achterstandswijk 13′, merk je dat de toekomst niet rooskleurig is. Parijs is in 2013 tot een getto getransformeerd. De buurt wordt gerund door bendes die bloederige oorlogen voeren om de macht in handen te krijgen. In deze urbane hel woont de idealistische Leïto (Belle) die wat van zijn leven wil maken. Als de jongen ruzie krijgt met drugslord Taha (Naceri) belandt hij in de problemen. Gelukkig is daar politieman Damien (Raffaelli) om hem te helpen, of toch niet? De cop heeft zo zijn eigen agenda, waaronder het tijdig uitschakelen van een vuile bom die in de getto’s is beland.
De tijd dat de Franse cinema’s alleen maar serieuze praatfilms maakte is voorbij. Tegenwoordig levert het land net zo vlot een actiefilm of publieksvriendelijke thriller af als een hoogwaardig drama. De man die bijna geheel eigenhandig de Franse knokfilm op de kaart heeft gezet heet Luc Besson. De Franse veelfilmer is tegenwoordig zelf niet meer achter de camera te vinden, daar heeft hij het te druk voor. De beste man is nu helemaal into het produceren van films. Zowat elke actiefilm uit zijn thuisland is door Besson geproduceerd. Je raadt het al: ‘Banlieu 13’ ook.
Dat ‘Banlieu 13’ door Besson is geproduceerd is al vanaf de begincredits te zien. De film heeft een Amerikaanse ‘feel’ waarbij harde muziek, opgeklopt machogedrag en vet aangedikte stunts centraal staan. Besson’s werk ziet er zeker gelikt uit, maar de Fransman doet weinig moeite om zich te onderscheiden van zijn Amerikaanse concullega regisseurs. ‘Banlieu 13’ heeft gelukkig een eigen smoel. De film heeft typisch Franse kenmerken en dat maakt deze productie net even leuker dan de standaard Hollywood-kost.
Het beste wat regisseur Pierre Morel je te bieden heeft zijn de actiesènes. De stunts in ‘Banlieu 13’ zijn origineel, energiek en flitsend gemonteerd. Vooral het begin van de film is onvergetelijk. Morel trakteert je op een spectaculaire achtervolgingsscène. Te voet nog wel. Je ziet hoe slangenmens Leïto (Belle) ontsnapt aan een woeste straatbende. Onze held springt door piepkleine raampjes, buitelt door grind en springt akelig ver over de daken. En dat alles in zijn blote bast zonder ook maar een schrammetje op te lopen.
Naast een coole achtervolging heeft ‘Banlieu 13’ nog meer te bieden. Denk aan knap gefilmde Kung Fu actie en keiharde knokscènes. Tegenover al dat geweld staat een oersaai verhaaltje. Het verhaal van de boze gangsters vversus de rechtschapen helden is zo flauw en voorspelbaar uitgewerkt door Morel. Dat de cast ook de nodige pit en motivatie mist, doet de film geen goed. Het acteerwerk is pover en onge-inspireerd. De prettige chemie tussen Belle en Raffaeli beperkt de schade enigzins, maar kan niet verhinderen dat de film regelmatig inzakt. Gelukkig duurt het nooit al te lang voordat er weer wat stuntwerk op je afgevuurd wordt.
Hoewel het spel van de acteurs niet bijster goed is, zijn er zeker wel sterke punten te ontdekken in de casting van de personages. Wat opvalt aan ‘Banlieu 13’ is dat de film een mooie doorsnede is van de bevolking. Je ziet zwarte, blanke, Aziatische en Oosterse mensen gebroederlijk naast elkaar lopen. Ook de lichte getinte Belle en de kalende raffaeri zijn niet direct de meest voor de hand liggende helden. In het merendeel van de Westerse actiefilm wordt de hoofdrol vertolkt door een Arisch aandoende held. Gelukkig doet Morel niet mee aan dat clichébeeld.
‘Banlieu 13′ is een bijzonder vermakelijke knokfilm. Hoewel de productie zeker zo zijn problemen kent, wordt de film nooit te saai of langdradig. Het acteerwerk is dan wel niet van zo’n hoog niveau, maar de snelle montage en het pittige tempo vergoeden veel. Het bezoeken van een achterstandswijk is nooit zo leuk geweest.
Frank v.d. Ven