Barbie en de drie musketiers – Barbie and the Three Musketeers (2009)
Regie: William Lau | 80 minuten | animatie, familie | Originele stemmencast: Kelly Sheridan, Tim Curry, Kira Tozer, Willow Johnson, Dorla Bell, Nicole Oliver, Merrilyn Gann, Kathleen Barr, Mark Hildreth, Michael Dobson, Bernard Cuffling, Brad Swaile, Amelia Henderson, Tabitha St. Germain, Brian Dobson, David Kaye, Terry Klassen, Alistair Abell, Brian Drummond, Maryke Hendrikse, Cassidy Ladden
Hoewel ze meer dan anderhalve eeuw geleden gepubliceerd zijn, staan de romans van Alexandre Dumas nog altijd garant voor entertainment. Niet zo vreemd dus dat veel filmmakers er hun inspiratie vandaan halen. Al ruim 220 keer staat zijn naam op de titelrol vermeld. Ter vergelijking: de koningin van de misdaad, Agatha Christie, komt net over de helft hiervan. Tussen al deze verfilmingen zitten ongetwijfeld produkties waarbij Dumas-liefhebbers zich achter de oren zullen krabben (d’Artagnan als beagle in een tekenfilm uit 1981,‘D’Artacan y los tres mosqueperros’ bijvoorbeeld). ‘Barbie en de drie musketiers’ zal zonder meer ook onder deze categorie vallen. Maar voor die mensen is de film dan ook niet bestemd. De animatiefilm is bedoeld voor jonge meisjes, voor wie het een leuke kijkervaring is. Daarnaast zal het voor hen een eerste introductie in de wereld van de musketiers zijn, en het bijbrengen van historische kennis, in welke vorm dan ook, is immers nooit verkeerd.
In tegenstelling tot andere films uit de franchise kent ‘Barbie en de drie musketiers’ geen raamvertelling. Er volgt dus geen introductie van Barbie, waardoor de titel eigenlijk niet klopt. Barbie is hier Corinne, een boerendochter, die ergens op het Franse platteland woont. Haar vader was de beroemde d’Artagnan, een van de vier (!) musketiers en eigenlijk de beroemdste. Corinnes droom is om in haar vaders voetsporen te treden. In de koeienstal oefent ze er lustig op los, haar tegenstander een strooien vogelverschrikker. Met haar moeder heeft ze de afspraak dat ze op haar zeventiende naar Parijs mag trekken om daar haar vaders mentor, Monsieur de Tréville, op te zoeken en te vragen of hij haar op wil leiden. Samen met haar paard en schattige poesje die later in de film aan Puss in Boots uit ‘Shrek’ doet denken trekt ze naar de Franse hoofdstad. Eenmaal daar aangekomen gaat het natuurlijk niet van een leien dakje: ze wordt belachelijk gemaakt (“meisjes kunnen geen musketier worden”) en de aanbevelingsbrief van haar vader voor De Tréville wordt opgegeten door een valse hond. Maar Corinne toont doorzettingsvermogen en neemt een baantje aan als schoonmaakster in het kasteel waar de prins woont. Haar drie collega’s, meisjes van haar leeftijd, hebben een verrassing voor haar in petto!
‘Barbie en de drie musketiers’ is natuurlijk verre van historisch correct. Afgezien van het verhaal kun je ook je vraagtekens zetten bij de manier waarop Parijs in de zeventiende eeuw verbeeld wordt. Volgens deze Amerikaanse animatiefilm werd het straatbeeld in de Franse hoofdstad bepaald door vakwerkhuizen, maar in de periode waarin deze film zich afspeelt was het bouwen ervan zelfs verboden. Typisch geval van Amerikaanse gemakzucht, dat resulteert in clichébeelden van Europese landen. Het is te hopen dat er nooit een zich in Nederland afspelende Barbiefilm komt, want dan loopt Barbie vast op klompen en woont ze in een molen. Wel houden de makers het niveau van de animaties consequent vast; in vergelijking met eerdere Mattelprodukties doet deze er niet voor onder. De liedjes zijn aanstekelijk (er zit zelfs een EMF-cover in van “Unbelievable”) en de stemmencast is betrouwbaar. Weliswaar is de humor te scharen onder het kopje “flauw en voorspelbaar”, maar dat neemt niet weg dat je meisjes tot een jaar of tien een groot plezier met deze film zult doen.
Monica Meijer