Baron Blood – Gli orrori del castello di Norimberga (1972)
Regie: Mario Bava | 94 minuten | horror | Acteurs: Joseph Cotten, Elke Sommer, Massimo Girotti, Rada Rassimov, Antonio Cantafora, Umberto Raho, Luciano Pigozzi, Dieter Tressler, Pilar Castel, Gustavo De Nardo, Nicoletta Elmi, Irio Fantini, Rolf Hädrich, Maurice Poli, Helena Ronee, Valeria Sabel
‘Baron Blood’ is een van de rolprenten van Mario Bava, een Italiaanse regisseur die gespecialiseerd is in tamelijk obscure, lowbudget horrorfilms. In undergroundkringen heeft de man min of meer een cultstatus, maar Baron Blood maakt niet echt duidelijk waar hij zijn reputatie aan te danken heeft. De film grossiert in clichés en het is overduidelijk dat het budget dat de makers ter beschikking stond geen vetpot was. Veel scènes zien er nogal goedkoop en amateuristisch uit en ook de verschrikkelijke baron is niet echt angstaanjagend te noemen. Nadat Peter en Eva de baron voor het eerst aangeroepen hebben, blijft de film nog wel even spannend, maar doordat hij al vrij snel duidelijk in beeld komt en het verhaal vanaf dat moment talrijke slordigheden begint te vertonen, zakt de film al snel in. De voor een film als ‘Baron Blood’ broodnodige dosis suspense is slechts gedeeltelijk aanwezig en wordt voornamelijk weggenomen door de voorspelbaarheid van de plot en een aantal verhaaltechnische slordigheden.
Het zwak uitgewerkte verhaal is niet het enige probleem waarmee de film te kampen heeft, want ook het acteerwerk is niet bijster goed te noemen. De vertolkingen van Antonio Cantafora (Peter Kleist) en Massimo Girotti (Dr. Hummel) zijn nog wel te pruimen, maar met name Elke Sommer (Eva) zet een zeer matige, en bij vlagen zelfs tenenkrommend slechte prestatie neer. Ze is totaal niet overtuigend als de gekwelde vrouw die doodsangsten uit moet staan omdat de uit zijn graf herrezen baron haar constant op de hielen zit. Verder worden de karakters in de film nauwelijks uitgediept en hebben we vooral te maken met stereotiepe figuren die in vrijwel elk B-horrorfilm voorkomen.
Valt er dan helemaal niets positiefs over deze obscure productie te vermelden? Toch wel. Cinematografisch zijn er voor het oog van de getrainde kijker wel een aantal mooie dingen waar te nemen. Bava maakt bijvoorbeeld handig gebruik van weersomstandigheden als onweer, bliksem en mist en weet op die manier de sfeer op te roepen waar de film om vraagt. Het middeleeuws aandoende kasteel, met de toepasselijke naam Schloß des Teufels, vormt een ideaal decor voor een griezelverhaal van het type ‘Baron Blood’. Het interieur, en dan met name de beruchte martelkamer waar de baron vroeger zijn slachtoffers door de mangel haalde, ziet er levensecht uit.
Al met al is ‘Baron Blood’ geen overdreven geslaagde horrorfilm. Mario Bava slaagt er wel in om de juiste sfeer op te roepen, maar de slordige uitwerking van het verhaal en het matige acteerwerk zorgen ervoor dat de film nooit echt boeiend wordt. Bovendien is de film zelden eng of ranzig en daarom waarschijnlijk ook niet echt interessant voor de meeste horrorfans die van wat zwaardere kost houden. Baron Blood doet nog het meest denken aan de horrorfilms die de Britse filmmaatschappij Hammer in het verleden op de markt bracht en waaraan enkele bekende kopstukken uit het genre zoals Christopher Lee en Peter Cushing hun bekendheid vooral ontleend hebben. Voor de echte liefhebber van obscure griezelfilms zal deze prent best het aanschouwen waard zijn, maar de kritische filmliefhebber die zich niet direct aangetrokken voelt tot dit genre zal er weinig mee kunnen.
Frank Heinen