Battlestar Galactica: Razor (2007)

Regie: Félix Enríquez Alcalá | 99 minuten | actie, drama, thriller, oorlog, science fiction | Acteurs: Michelle Forbes, Stephanie Jacobsen, Mary McDonnell, Edward James Olmos, Katee Sackhoff, Jamie Bamber, James Callis, Tricia Helfer, Grace Park, Michael Hogan, Fulvio Cecere, Nico Cortez, Steve Bacic, Graham Beckel, Campbell Lane

De met prijzen overladen remake van de sciencefictionserie “Battlestar Galactica” was één van de grote verrassingen van 2004. Waar de oorspronkelijke show uit de jaren zeventig al snel werd afgeserveerd als een matige kopie van ‘Star Wars’, gooide de nieuwe serie hoge ogen met een gitzwarte verhaallijn over het einde van de menselijke beschaving. De serie bleek een waar kijkcijferkanon, dus uiteraard konden films, computerspellen en een spin-off serie niet uitblijven. In 2007 zag de eerste film in de franchise het daglicht: ‘Battlestar Galactica: Razor’.

‘Razor’ is het verhaal van de Battlestar Pegasus en de meedogenloze Admiraal Cain, die halverwege het tweede seizoen van “Battlestar Galactica” opdook als tegenhanger van een steeds milder wordende Commandant Adama. Waar Galactica en haar bemanning zich hadden opgeworpen als beschermers van de burgervloot, besloot Cain (hoe kan het ook anders met zo’n naam?) bij aanvang van de oorlog om door te vechten tegen de genocidale Cylons.

Volgens Ronald D. Moor, de geestelijk vader van de franchise, was de Pegasus-verhaallijn onder de fans dusdanig populair dat het een logische keus was bij het kiezen van een onderwerp voor de film. Kennelijk dacht hij er zelf heimelijk anders over, want het Pegasus-verhaal wordt na een veelbelovend begin in recordtempo afgewerkt. De guerrillastrijd van de Battlestar wordt precies lang genoeg in beeld gebracht om de indruk te wekken dat Cain minder lovenswaardige drijfveren had dan ze zelf beweerde. Daarna wordt er helaas lafjes voor gekozen om de bemanning van Pegasus het veld te laten ruimen voor de gebruikelijke Galactica-cast. Dat is een gemiste kans, want hetgeen zich aan boord van het ruimteschip voltrok is zeker een eigen aflevering waard. Ook wordt er rommelig omgegaan met de vragen die de komst van de Pegasus in het tweede seizoen opriep. Zo loopt de gewraakte Cylon-spionne Number Six op een wel heel knullige wijze tegen de lamp.

De belevenissen van Cain en haar bemanning krijgen we vooral te zien door middel van eindeloze flashbacks en zelfs flashbacks-in-flashbacks, die je ook nog eens terugvoeren naar het einde van de eerste Cylon-oorlog. Daarnaast wordt de kijker ook nog eens getrakteerd op flashbacks naar traumatische gebeurtenissen in de levens van Adama senior en de jonge officier Kendra Shaw, die een van de hoofdrollen vertolkt. ‘Razor’ struikelt dan ook al snel over een teveel aan ambitie. In wat in feite een uit de kluiten gegroeide aflevering van “Battlestar Galactica” is, worden meerdere verhaallijnen uitgewerkt die niet allemaal even relevant zijn. Het overbodige en tijdrovende subplot rond Adama lijkt bijvoorbeeld vooral te zijn bedoeld om hoofdrolspeler Olmos koste wat kost toch in de film te krijgen, al mag hij weinig meer doen dan commentaar leveren vanaf de zijlijn.

De chaotische wijze waarop scènes en tijdsperiodes elkaar blijven afwisselen zal bovendien een hoop kijkers afschrikken, al kunnen Galactica-fans van het eerste uur de film vermoedelijk wel waarderen. Zij mogen zich onder meer verheugen op een flinke knipoog naar de (geflopte) oorspronkelijke serie. De strak gemodelleerde Cylons uit de jongste incarnatie van de show worden in de tweede helft van de film namelijk ingeruild voor een aantal oudere modellen, die hun gemechaniseerde familie de rug toe hebben gekeerd en zo uit de eerste serie lijken te zijn weggelopen. Aangezien deze stam Cylons niet in de nieuwe serie voorkomt, heeft het verhaal van ‘Razor’ helaas weinig tot geen relevantie voor het overkoepelende plot van ‘Battlestar Galactica’.

De film laat qua acteerprestaties en special effects niets te wensen over, maar wordt genekt door een onbevredigende verhaallijn. ‘Razor’ lijkt dan ook louter te zijn bedoeld voor mensen die een gesigneerde foto van Edward James Olmos op hun bureau hebben staan en een koloniaal uniform in de kast hebben hangen. Een gemiste kans, maar door de talrijke actiescènes toch geen straf om naar te kijken.

Tom van Leeuwen