Beautiful People (1999)
Regie: Jasmin Dizdar | 107 minuten | drama, komedie, oorlog | Acteurs: Dado Jehan, Faruk Pruti, Charlotte Coleman, Edin Dzandzanovic, Charles Kay, Rosalind Ayres, Roger Sloman, Heather Tobias, Danny Nussbaum, Gilbert Martin, Steve Sweeney, Linda Bassett, Nicholas Farrell, Nick McGaughey, Thomas Goodridge, Bobby Williams, Joseph Williams
‘Beautiful People’ is niet een film met één verhaal. Verschillende verhalen lopen door elkaar en raken elkaar uiteindelijk. Wat dat betreft heeft deze film overeenkomsten met Paul Thomas Andersons ‘Magnolia’ of met Alejandro González Iñárritu’s ‘Amores Perros’, maar in ‘Beautiful People’ doet het uiteindelijke verhaal er niet eens zo heel veel toe. De film gebruikt de diverse personen als illustratie van de multiculturele samenleving in Londen, en meer in het bijzonder van de ontheemde ex-Joegoslaven die het geweld in hun thuisland(en) zijn ontvlucht.
Daarbij heeft Dizdar gekozen voor enkele ongewone invalshoeken en gebeurtenissen. En dan is het dus mogelijk dat een Kroaat en Serviër, die elkaar het ziekenhuis in slaan, daar rustig verdergaan met elkaar fysiek en verbaal terroriseren. Overigens onder streng toezicht van de zuster, die ze uiteindelijk min of meer bij elkaar weet te brengen. En onder regisseur Dizdar is het ook mogelijk dat voetbalhooligan Griffin (Danny Nussbaum) per ongeluk wordt getransporteerd naar het slagveld in Bosnië, om wakker te worden onder geweergekletter en bomexplosies. Daar wordt ie meteen maar ingezet als assistent bij een provisorische (medische) operatie, om uiteindelijk veilig terug te keren bij zijn bezorgde moeder en strenge vader (die hem maar een nietsnut vindt), met aan zijn arm een Bosnisch jongetje dat blind geworden is tijdens diezelfde aanval. En dus is het ook niet ongewoon dat rijkeluisdochter en verpleegster Portia (Charlotte Coleman) valt voor de charmes van Bosnische asielzoeker Pero (Edin Dzandzanovic).
Dit alles maakt dat ‘Beautiful People’ nogal een chaotische film is, zonder duidelijke lijn in de verhalen. Sommigen zullen dat zien als een tekortkoming, maar het heeft ook wel weer een bepaald charme. Juist omdat er geen duidelijk verhaal is, krijgen de kleine details en voorvallen alle ruimte. Daar wordt ook dankbaar gebruik van gemaakt door regisseur en acteurs. Met vaart en vooral veel zwarte humor worden de dagelijkse beslommeringen van Bosnische, Kroatische, Servische én Engelse mensen gepresenteerd. Hun tekortkomingen, eigenaardigheden en onhebbelijkheden komen goed uit, en juist dat maakt dat je iets voor ze gaat voelen.
‘Beautiful People’ behandelt allerlei serieuze onderwerpen (oorlog, vluchten, ongastvrijheid), maar komt juist over als een chaotisch feest: een feest waarin de gebrekkige mens de feestmuts op krijgt. Die paradox komt mooi naar voren als Pero door de nogal opstandige Portia wordt voorgesteld aan haar bekakte familie. Als gebaar van goede wil probeert hij in het Engels te bedanken voor de gastvrijheid, en zegt: ‘Thank you for your hostility’.
Daniël Brandsema
Waardering: 4
Bioscooprelease: 9 maart 2000