Belle’s Magical World – Belle en het Beest: Belle’s wonderlijke verhalen (1998)

Regie: Cullen Blaine, Dale Case, Daniel de la Vega, Barbara Dourmashkin, Bob Kline, Burt Medall, Mitch Rochon | 88 minuten | animatie, komedie, familie, fantasie | Originele stemmencast: Paige O’Hara, Robby Benson, David Ogden Stiers, Jerry Orback, Kimmy Robertson, Anne Rogers, Gregory Grudt, Frank Welker, Jo Anne Worley, April Winchell, Rob Paulsen, Jeff Bennett, Jim Cummings

De magie van Disneyclassic ‘Beauty and the Beast’ (‘Belle en het Beest’) is vrijwel ongeëvenaard. Het met twee Oscars bekroonde meesterwerk kreeg in 1997 een vervolg: ‘Beauty and the Beast: The Enchanted Christmas’ (‘Belle en het Beest: Een betoverend kerstfeest’) dat direct op video en DVD verscheen. Een jaar later was het tijd voor een tweede vervolg: ‘Belle’s Magical World’ (‘Belle en het beest – Belle’s wonderlijke verhalen’). Jammer genoeg weet die film in geen enkel opzicht zo te betoveren als het origineel dat deed.

De verhalen uit ‘Belle en het beest: Belle’s wonderlijke verhalen’ spelen zich af in de periode dat Belle gevangen zit in het kasteel van haar toekomstige geliefde, maar vóór zij elkaar hun liefde hebben verklaard. Belle voelt zich echter erg op haar gemak in het betoverde paleis en is dikke maatjes met het tot voorwerpen omgetoverde personeel. Uiteraard komen Pendule, Lumière, de linnenkast, mevrouw Tuit en Barstje, die in het origineel belangrijke bijrollen spelen, hier ook voor, maar er zijn ook nieuwe personages: een dove kroonluchter, een woordenboek, een schrijfveer en een stapeltje papier met een lint erom. En niet te vergeten juffrouw Fifi, de plumeau die een relatie heeft met Lumière.

Wat vooral opvalt aan deze Disneysequel is dat de animatie bij lange na niet zo verzorgd is als we van Disney gewend zijn. Zelfs voor een sequel, waarbij je je verwachtingen toch al naar beneden hebt geschroefd, is het beneden alle peil. Je zou bijna denken dat de animatie is uitbesteed! Het kleurgebruik is flets en te donker, zo lijkt het of Belle een spraytan of een zonnebankkuur heeft ondergaan, ze is een paar tinten te bruin. En ook de linnenkast bijvoorbeeld is lang niet zo mooi ingekleurd, maar bestaat slechts uit een kleur. Het enige wat nog een beetje overtuigt zijn de animaties van de buitenkant van het kasteel, maar die steken dan weer zo af bij de rest dat je je afvraagt of deze wel speciaal voor deze film gemaakt zijn en niet al op de plank lagen.

Afgezien van het feit dat ‘Beauty and the Beast’ een mooi en bevredigend compleet verhaal vertelt, en je dus je vraagtekens kunt zetten bij het nut van deze extra avonturen, zou deze sequel nog wel bestaansrecht hebben als de verhalen ook nog maar enigszins amusant of spannend waren. Maar ook hierin falen de makers. Er zit geen enkel grappig moment in en van spanning is totaal geen sprake. In ‘The Perfect Word’ krijgen Belle en het beest vanuit het niets een flinke ruzie, die absurd hoog oploopt. Geen van beiden wil elkaar excuses aanbieden (al heeft Belle eigenlijk niet eens iets gedaan of gezegd waarvan ze spijt moet hebben). Het gekibbel duurt maar voort, tot het personeel in actie komt en uit naam van het Beest de eerste stap tot vergeving zet. Alles lijkt weer koek en ei tot het Beest er achter komt… Kortom: een langdradig en vervelend verhaal.

‘Fifi’s Folly’ is wel een stukje beter, omdat het misverstand hier geloofwaardiger is uitgewerkt. Fifi vertelt Belle dat het al vijf jaar geleden is dat ze voor het eerst een afspraakje met haar geliefde Lumière had. Omdat Belle denkt dat Lumière dit vergeet, helpt ze hem niet alleen dit te herinneren, ook assisteert ze bij het voorbereiden van een romantisch avondje uit. Fifi ziet de twee samen en denkt dat Belle en Lumière verliefd zijn op elkaar. Groen van jaloezie probeert ze de boel te saboteren. Ook dit verhaaltje gaat echter te lang door.

Datzelfde geldt voor het stukje waarin mevrouw Tuit opgevrolijkt moet worden. De rest van het personeel bereidt samen met Belle een feestje voor, maar meerdere kapiteins op een schip blijkt niet te werken. De voorbereidingen voor het feestje lopen uit op een ramp. Zal het personeel uiteindelijk leren samen te werken en hun zin niet zo door te drijven? Vooral hier missen we Angela Lansbury als mevrouw Tuit, haar rol werd overgenomen door de veel minder capabele Anne Rogers. Tenslotte is Belle in het laatste verhaaltje (‘A Broken Wing’) redster van een klein roodborstje, dat met een gebroken vleugeltje in haar slaapkamer terecht komt. Het Beest blijkt een gloeiende hekel aan vogels te hebben, maar wanneer hij merkt dat het diertje erg mooi kan fluiten, wil hij het toch houden. Hij zet het vogeltje gevangen in een kooitje en is teleurgesteld dat het dan niet meer zingt. “If you love somebody, set him free.” Tja, dat was ook al de moraal van het origineel!

Slecht geschreven scenario’s, abominabele animatie en slappe, nietszeggende liedjes: ‘Belle en het beest: Belle’s wonderlijke verhalen’ is zonder twijfel een van de minst interessante Disney sequels die er is. Erg jammer!

Monica Meijer