Beowulf (1999)
Regie: Graham Baker | 95 minuten | actie, avontuur, fantasie, horror, science fiction, thriller | Acteurs: Christopher Lambert, Rhona Mitra, Oliver Cotton, Götz Otto, Vincent Hammond, Charles Robinson, Brent Jefferson Lowe, Roger Sloman, Layla Roberts
Wat doe je als regisseur als je aan ideeënarmoede lijdt? Dit is geen moeilijke vraag geweest voor regisseur Graham Baker. Voor deze straight-to-video film gebruikte hij een oude legende en vroeg de aan lager wal geraakte acteur Christopher Lambert voor de hoofdrol.
Het is dan ook geen wonder dat deze ‘Beowulf’ een regelrechte draak van een film is geworden. Pulp met de hoofdletter P. Het oude Middeleeuwse gedicht over de halfgod Beowulf is uitgesmeerd tot een 95 minuten durende film die qua geloofwaardigheid doet denken aan de kinderserie ‘Power Rangers’. Dat de kosten van deze prent niet erg hoog waren blijkt al snel aan het uiterlijk van de film.
Goedkope decors, kostuums en het wit geverfde (!) kapsel van Christopher Lambert ademen een onmiskenbare low budget-sfeer uit. Dat is dodelijk voor een verhaal dat juist leunt op sfeer en spanning. De cast blinkt niet uit, dus het acteerwerk kan de film ook al niet redden. Sterker nog: de over-acting van Lambert en consorten zijn de neksteek van de film. De zichtbaar ouder wordende Lambert worstelt zich met moeite door het verhaaltje heen, het wordt al snel duidelijk dat de Zwitserse acteur niet veel vertrouwen had in deze film. Naast de ‘Highlander-saga’ heeft de acteur geen betekenisvolle rol meer gespeeld en is hij gedoemd door enkel te verschijnen in obscure B-films.
Het Engelse fotomodel Rhona Mitra lijkt hetzelfde lot te zijn beschoren als Lambert. Haar ongeïnspireerde optreden toont haar beperkte acteerprestaties en alleen het feit dat ze in deze film zit, voorspelt niet veel goeds dat ze ooit nog uit de anonimiteit van het B-circuit zal ontkomen. Nu moet wel gezegd worden dat zelfs de meest begaafde actrice niet erg veel kan doen met de stereotype rol van hulpeloze-vrouw-die gered-moet-worden die Mitra in deze prent toebedeeld heeft gekregen. Al snel wordt duidelijk dat de Britse actrice puur om haar uiterlijk is gecast. Strakke kleding waarin haar figuur mooi in uitkomt en een laag uitgesneden decolleteetje bevestigen deze stelling.
Layla Roberts heeft dezelfde ondankbare rol, alleen gaat deze actrice wel uit de kleren in tegenstelling tot Mitra. Het optreden van Roberts is een erg kunstmatige poging om een erotisch tintje aan de film te geven. Het is jammer dat de seksistische wijze waarop vrouwen in oude (Hollywood)films werden afgebeeld nog steeds doorgaat in het B-film circuit. Clichés en stereotyperingen houden helaas niet op bij enkel de vrouwelijke personages in ‘Beowulf’. Ook de mannelijke acteurs zijn niet veilig voor uitgekauwde ideeën. Macho’s en bangeriken: dat zijn de enige vormen waarin mannen voorkomen in deze film.
Als later dan ook nog blijkt dat het monster uit de film overduidelijk geënt is op de traditionele Japanse leest (lees: man in rubber pak), druipt de triestheid van de film af. Omlijst al deze ingrediënten met een pompende techno-soundtrack en er is dus sprake van je reinste kitsch. De film doet veel te hard zijn best om hip, cool en stoer over te komen, maar slaagt daar niet in. Een krampachtige poging tot een vlot actiespektakel verzandt in een irritante, langdradige film die enkel voor niet-kritische actiefreaks interessant is.
Frank v.d. Ven