Beverly Hills Cop (1984)

Regie: Martin Brest | 105 minuten | actie, komedie | Acteurs: Eddie Murphy, Judge Reinhold, John Ashton, Ronny Cox, Lisa Eilbacher, Steven Berkoff, James Russo, Jonathan Banks, Stephen Elliott, Paul Reiser, Gilbert R. Hill, Art Kimbro, Joel Bailey, Bronson Pinchot, Michael Champion  

Het script van ‘Beverly Hills Cop’ was in eerste instantie geschreven met Sylvester Stallone in de hoofdrol, maar die haakte op het laatste moment af. Met Eddie Murphy als zijn vervanger hebben de scriptschrijvers vele scènes moeten herschrijven, maar gezien het korte tijdsbestek waren niet alle dialogen voor het filmen af. De film veranderde door de komst van Eddie Murphy van een serieuze politiethriller in een komische actiefilm, waarin de humoristische dialogen noodgedwongen voornamelijk door improvisatie tot stand zijn gekomen.

Dat de acteurs daar de nodige lol aan beleefd hebben is te zien. Tijdens de zogenaamde supercopscène hebben de acteurs duidelijk moeite om hun lach in te houden. Eddie Murphy krijgt als last minute stand-in alle vrijheid om zijn personage, Axel Foley, vorm te geven. De makers geven hem deze ruimte, maar het zijn de bijrollen, die zowel als tegenpool van zijn personage maar ook als aangever van de grappen fungeren. De twee duffe dienders van het Beverly Hills politiecorps die daarin excelleren, worden gespeeld door Judge Reinhold en John Ashton. Zij vertolken de rollen van Billy Rosewood (wiens achternaam als running gag steeds verkeerd wordt genoemd) en John Taggart. Samen zijn zij ook verantwoordelijk voor onderlinge scherpe spitsvondige dialogen. Een goed voorbeeld hiervan is de scène over het teveel rood vlees eten en koffie drinken. Met Don Simpson en Jerry Bruckheimer als producenten ben je verzekerd van de nodige actiescènes als gevaarlijke achtervolgingen, over de top explosies en overdadige schietpartijen. Regisseur Martin Brest heeft dit alles in goede banen weten te leiden waardoor je een gevarieerde film voorgeschoteld krijgt.

Wanneer je dan ook nog de beschikking hebt over een met een Grammy bekroonde soundtrack kan het eigenlijk niet meer fout gaan. Bijna elke song is een hit geworden en de door Harold Faltermeyer gecomponeerde tune is wereldberoemd. Toch begaan de makers een fout. De benadering en portrettering van homoseksuelen in deze film is van een dusdanig stereotype en laag niveau dat niet van deze of welke tijd dan ook is. Eddie Murphy heeft klaarblijkelijk moeite om op dat vlak een originele approach te vinden. Nu drukt dit als smetje op deze topfilm.

Lodi Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 april 1985