Beynelmilel – L’internationale (2006)

Regie: Muharrem Gulmez, Sirri Sureyya Onder | 106 minuten | drama, komedie | Acteurs: Dilber Ay, Cezmi Baskin, Bahri Beyat, Sahin Irmak, Nazmi Kirik, Umut Kurt, Özgü Namal, Meral Okay, Burak Tamdogan

‘Beynelmilel’ betekent: ‘De Internationale’, het lijflied van het socialisme. Het beladen stuk symboliseert de rol die muziek speelt in het leven van de hoofdfiguren en van mensen in het algemeen. Muziek is nauw verbonden met identiteit. Identiteit van elk individu, maar ook van een heel volk. Musici en zangers verwoorden met vaak eeuwenoude liederen de vreugde en het verdriet van vele generaties. Onderdrukking van die expressiemogelijkheid, staat dus gelijk onderdrukking van datzelfde volk én haar identiteit.

De film speelt zich af in Anatolië, een gebied in Turkije dat door de eeuwen heen vaak strijdtoneel was van internationale conflicten. Het verhaal gaat over echte mensen, die wij zelf zouden kunnen zijn. Het is een tragikomedie die opent als een spannende actiethriller, maar die toon draait als snel bij. Het onderwerp is serieus, maar wordt op een toegankelijke en niet zelden ontwapenende manier uitgedragen, ondersteunt door levendige muziek.

Het draait dus vooral over identiteit en de (on)mogelijkheid deze uit te dragen. Maar ‘Beynelmilel’ draait ook en vooral om de liefde. Liefde voor muziek, liefde voor je land, liefde van een jonge vrouw voor een jonge man, van een jonge man voor de revolutie. En de liefde van een vader voor zijn dochter. Dat laatste is een belangrijk gegeven dat het hele verhaal draagt en van een groot hart voorziet. het levert de allermooiste momenten op die je raken tot in je ziel.

De cinematografie is van hoge kwaliteit, waardoor de film al meteen vanaf het begin volwassen aanvoelt. Het script is prima. Hoewel de personages veel met zich meedragen wordt het verleden nooit uitgelegd, het ontrafelt zich terloops, natuurlijk, waardoor alle puzzelstukjes als vanzelf in elkaar vallen en het verhaal toegankelijk blijft. Naast de prachtige muziek draagt het goede spel van met name Cesmi Baskin (wat een mooie acteur is dat!) hieraan in grote mate bij. Ook Özgü Namal doet met haar rol als levendige maar wat goedgelovige dochter een fijne duit in het zakje. Verder zijn er nog wat slimme oplossingen bedacht in de vorm van kleine bijrollen en gebeurtenissen, die de opbouw naar een geloofwaardige ontknoping subtiel ondersteunen.

De film heeft een paar kleine inzakkers, die de vraag oproepen of het allemaal niet net iets korter had gekund en op een paar momenten zet de muziek wat te snel in, waardoor het de magie van de scène overschreeuwt. Verder valt er eigenlijk weinig aan te merken op deze warme film, die rijk is aan Turkse identiteit, maar die met universele humor en menselijkheid echte emoties oproept die je geleidelijk meeslepen naar de onvermijdelijke finale. Met ‘Beynelmilel’ hebben regisseurs Sirri Süreyya Önder en Muharrem Gülmez de deur wagenwijd open gezet naar de internationale markt van hoogkwalitatieve maar toegankelijke films. “Keep ‘em coming!”

Arjen Dijkstra

Waardering: 4

Bioscooprelease: 19 april 2007