Beyond the Black Rainbow (2010)

Regie: Panos Cosmatos | 110 minuten | science fiction | Acteurs: Michael Rogers, Eva Allan, Scott Hylands, Marilyn Norry, Rondel Reynoldson, Ryley Zinger, Gerry South, Chris Gauthier, Geoffrey Conder, Roy Campsall, Richard Jollymore, Christian Sloan, Sara Stockstad

Panos Cosmatos brengt zijn debuut ‘Beyond the Black Rainbow’ als een diepzinnige futuristische droomwereld vol surrealistische beelden en lichtshows. Hoewel de film onder het genre sciencefiction de boeken in zal gaan, dekt dit de lading niet. Met nauwelijks een verhaal probeert de regisseur vooral de indringende gevangenschap van de toekomstcommune Arboria weer te geven. Dat dit maar deels lukt, komt omdat de filmmaker te ver gaat in zijn experimenten; door het medium totaal uit het oog te verliezen blijft er haast geen film meer over.

Hoofdrolspeler Michael Rogers moet als overheersende dokter het eerste deel van de film dragen, waar er met minimale dialogen en beelden uiteen wordt gezet hoe de commune functioneert. De film begint echter pas echt los te komen wanneer een van de bewoners probeert te ontsnappen. Het zijn deze momenten waarop Cosmatos – zoon van Rambo-regisseur George Pan Cosmatos – zijn experimenteerdrift even links laat liggen en van ‘Beyond the Black Rainbow’ daadwerkelijk een film probeert te maken. De soundtrack die louter uit computergeluiden bestaat, begint de beelden daadwerkelijk te ondersteunen en de continue metamorfoses van de karakters lijken een doel te dienen. Het is jammer dat Michael Rogers’ versie van een angstaanjagende dokter telkens net niet goed genoeg is, en de rest van de cast sowieso ver achterblijft. Daardoor zakt het niveau bij vlagen tot ver onder het minimum, en blijft er van de film ook weinig meer over dan een aaneenschakeling van lichteffecten onder een synthesizersoundtrack (die vooral in het begin zeer op de zenuwen werkt).

‘Beyond the Black Rainbow’ is zo meer een videoinstallatie te noemen, een hallucinante trip, en met een iets meer ingehouden experimenteerdrift van regisseur Cosmatos zou het project een beter lot hebben gekend. De keuzes zijn moedig en het is duidelijk dat hij een volstrekt originele film had willen maken met een grootse visie, maar hij ging te ver. Nu is de experimentele sciencefiction gedoemd tot een vergeetbaar lot, totdat een mogelijke cultstatus de film daar weer uit zal heffen.

Luuk Imhann