Bhagam Bhag – Crazy Chase (2006)

Regie: Priyadarshan | 150 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Akshay Kumar, Govinda, Paresh Rawal, Lara Dutta, Jackie Shroff, Tanushree Dutta, Arbaaz Khan, Shakti Kapoor, Rajpal Yadav, Asrani, Manoj Joshi, Manoj Bajpai, Moushumi Chatterjee, Jazz Dhiman, Sanjay Dutt, Bill Hodder, Sharat Saxena, Sunil Shetty, Maushmi Udeshi

Op papier ziet het er allemaal prima uit: een leuke mix van genres – komedie, mysterie, romantiek – die wordt uitgevoerd door een interessante groep acteurs: de populaire Akshay, de hilarische Govinda, en de mooie Dutta. Ook gaat het hier om een beproefd verhaal dat al enkele eerdere filmversies kende en leent de in de film centrale theatergroep zich tot vele muzikale intermezzo’s, die toch een belangrijke rol innemen in menige Bollywoodfilm. Kortom, succes verzekerd, zou je zeggen.

Dit blijkt helaas nogal tegen te vallen. Om met het muzikale aspect te beginnen: er komt een totaal van slechts drie zang- en dansnummers in de film voor, wat op zijn zachts gezegd teleurstellend is. Helemaal omdat de film zo spetterend begint met een spectaculair dansoptreden van de theatergroep. Er wordt een grote show weggegeven met pikant gekleede dames en uitbundig uitgedoste mannen. Jammer genoeg was dit echter ook meteen het muzikale hoogtepunt. De romantische montage die een uur later het tweede lied vertegenwoordigt, is op zichzelf genomen een verademing, maar lijkt verhaaltechnisch gezien niet echt in de film te passen. Het is mooi om liefdesobject Lara Dutta hier eens te zien lachen en haar chemie met Akshay te zien, maar dit alles is, in ieder geval op dat moment, niet te stroken met haar gedeprimeerde, en zelfs suïcidale, personage.

Dit brengt ons op het volgende mindere punt van de film: de romantiek laat te wensen over. Bollywood staat toch bekend om de grote aandacht voor romantiek en allerhande (melodramatische) driehoeksrelaties. Hier wordt nauwelijks aandacht aan de liefde besteed. En wanneer de potentiële liefde in beeld verschijnt, gedragen de personages zich allesbehalve liefdevol. Wanneer Dutta eindelijk het strijdtoneel betreedt, klaar om zich voor een auto te werpen, heeft zij voor Akshay alleen maar waarde als mogelijke ster voor zijn theatergroep. Daarbij vinden belangrijke gesprekken met dit personage buiten beeld plaats. Er wordt maar aangenomen dat ze geen doel in het leven heeft en dat een baan als ster van de groep haar aantrekkelijk in de oren zal klinken. Zonder dat we haar overtuigd zien worden wordt Dutta meegenomen en als de nieuwe ster geïntroduceerd.

Nee, romantisch gezien heeft Dutta weinig waarde binnen het verhaal. Ze blijkt vooral een rol te spelen binnen het moordmysterie van de film. Echter, ook dit aspect is weinig interessant, en is voornamelijk de moeite waard vanwege de slapsticksituaties die het oplevert. Deze situaties vormen het leeuwendeel van de film en gelukkig is dit komische aspect van de film nog wel redelijk geslaagd. Het is vooral de natuurlijk acterende Govinda die de sparringssessies met Akshay en Paresh tot een succes weet te maken. Bij Akshay komt het toch vaak wat gekunsteld over, al presteert hij meestal naar behoren. Paresh is ook een overtuigende komiek als de gefrustreerde leider van de groep. Een grappige sequentie is wanneer hij met een bril met dikke jampotglazen per ongeluk achter een crimineel aanloopt, die denkt dat hij een geheim agent is. Paresh zelf ziet echter door zijn zichtbelemmerende bril niet dat hij zijn eigen groepje kwijt is geraakt. Hij komt met de doodsbenauwde crimineel in een lift te staan, die hem maar een bundeltje geld toestopt uit wanhoop, wat Paresh niet eens in de gaten heeft.

Maar geïnspireerde of goed werkende komische momenten zijn helaas niet erg veelvuldig aanwezig en zijn het te vaak flauwe momenten die hoogtij vieren, met subplotjes of bijpersonages die eerder aan een aflevering van “Bassie en Adriaan” doen denken dan aan een aantrekkelijke filmkomedie. ‘Bhagam Bhag’ had de potentie om een zeer vermakelijke film te zijn, met daarnaast eventueel nog goed werkende romantiek en muzikale intermezzo’s, maar in de huidige vorm gaat de film toch een beetje als een nachtkaars uit. Volgende keer graag een wat strakker, minder schizofreen verhaal.

Bart Rietvink

Waardering:

Bioscooprelease: 22 december 2006