Big Mommas: Like Father, Like Son (2011)

Regie: John Whitesell | 107 minuten | komedie | Acteurs: Martin Lawrence, Brandon T. Jackson, Portia Doubleday, Max Casella, Jessica Lucas, Faizon Love, Ana Ortiz, Marc John Jefferies, Mari Morrow, Emily Rios, Michelle Ang, Reagan Michelle, Jasmine Burke, Justin Price, Lisa Marie Thomas, Alexyz Danine Kemp, Keith Allen Hayes, Greg Perrow, Kayla Perkins, L. Stephanie Ray, Nilsa Castro, Joshua Tanksley, Steve Warren, Alexis Walters, Brandon Gill

Daar is ie dan, het tweede vervolg op het originele ‘Big Momma’s House’ uit 2000. Ook voor deze derde keer geeft komiek Martin Lawrence acte de présence als het royaal gebouwde hoofdpersonage ‘Big Momma’. Waar Lawrence zich in het eerste deel nog liet regisseren door Raya Gosnell (ooit verantwoordelijk voor de montage van films als ‘Home Alone’ en ‘Pretty Woman’) is het nu John Whitesell die ook na het tweede deel nog eens met het Big Momma-gegeven aan de haal gaat. Toen, in 2000, was ‘Big Momma’s House’ voor velen een onverwacht groot succes en trok de film in het premièreweekend bijna net zoveel bezoekers als ‘Mission: Impossible II’ dat weekend.

Maar sinds dat eerste succes lijkt in dit derde deel, ‘Big Mommas: Like Father Like Son’, de koek toch echt een beetje op. Pijnlijk vooral, is dat in deze vermeende grappenmakerij eigenlijk erg weinig te lachen valt. En dat valt geboren bekkentrekker Martin Lawrence (als enige overgeblevene van de originele cast) niet echt te verwijten. De ambiance van de film is er gewoon niet naar. In tegenstelling tot rasechte komedie, is dit deel wellicht beter te categoriseren als een feel good family film. Of ten minste, een high school tienerfilm met verfrissende tussentijdse R&B en pop songs. En juist die songs geven het geheel weer een musical karakter. Is ‘Big Momma’ dus een beetje in een identiteitscrisis terecht gekomen? Misschien wel.

Het verhaal begint uit het niets, wanneer politieagent Malcolm (Lawrence), als vanzelfsprekend en zonder opbouw, zijn fat suit weer aanheeft om in de huid van zijn undercover karakter ‘Big Momma’ te kruipen. Maar, nu is ook zijn zoon Trent (Brandon T. Jackson) bij de undercover actie betrokken als Charmaine, het nichtje van ‘Big Momma’. Blijkbaar is de verkleedkist van Malcom onuitputtelijk. Trent raakte ongewenst betrokken bij een deal tussen zijn vader en een groep criminelen. Op de achtergrond speelt het platencontract dat Trent als minderjarige rapper aangeboden heeft gekregen, dus waarvoor hij de handtekening van zijn vader nodig heeft. Voor wat hoort wat.

De verhaallijn leidt de kijker naar een soort kunstacademie, boordevol knappe jonge dames. Als charmeur Trent zich tegen heug en meug moet blijven gedragen als zijn vrouwelijke alter ego Charmaine, missen de makers helaas wat voor de hand liggende aanknopingspunten voor enkele komische en tenenkrommende scènes à la ‘American Pie’. In plaats daarvan zorgen enkele popklassiekers (waaronder ‘She’s a maniac’ van Michael Sembello) voor een feel good sfeer en een kleine glimlach voor de gehele familie.

‘Big Momma’ doet niet meer wat zij in het eerste deel deed. Namelijk, de kijker echt aan het lachen maken. En dat maakt dit deel meer tot een ‘bankhanger’ dan tot een bioscoopfilm. Geschikt dus als decor voor melige vrienden- of vriendinnenavondjes. Nu is alleen de vraag: was dit derde deel de opmaat voor deel vier; ‘Big Momma’s Son’?

Tjeerd Kooistra

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 17 maart 2011