Bittersweet (2014)

Regie: Marieke Niestadt | 78 minuten | documentaire

De titel van ‘Bittersweet’ (2014) is bijzonder goed gekozen. Waarom? Daarvoor moet je nu juist ‘Bittersweet’ gaan kijken, want het antwoord ligt in de ontknoping van deze geslaagde documentaire over de vrouwelijke bokser Diana Prazak die zich klaarmaakt voor een gevecht met de Zweedse wereldkampioen Frida Wallberg.

Filmmaker Marieke Niestadt volgt de Australische Prazak gedurende ruim zes weken in de aanloop naar het gevecht voor de WBC wereldtitel in Stockholm. We zien Prazak tijdens haar training door Nederlands meervoudig bokskampioen Lucia Rijker. Wat opvalt in deze scènes is de bescheiden openheid van Prazak; ze vertelt sympathiek over haar ambities en angsten terwijl ze zich opwindt over haar gewicht en onbetrouwbare weegschalen.

Diana Prazak is conform de traditie van de boksfilm de underdog, net zoals Rocky Balboa in ‘Rocky’ (1976), die hard moet knokken om een beetje waardering te krijgen. Haar tegenstander Frida Wallberg daarentegen heeft het publiek op haar hand. Wallberg zou je met haar blonde haar en blauwe ogen een boksbabe kunnen noemen. Prazak staat met haar masculiene uitstraling meteen al 1-0 achter. Seksisme speelt ook in het vrouwenboksen een rol, iets dat trouwens in ‘Bittersweet’ niet zo prominent wordt benoemd maar wel proefbaar is. Zo was op het affiche voor de wedstrijd alleen Wallberg te zien en niet Prazak. Het zal je maar gebeuren dat je op dit niveau niet op je sportieve vaardigheden wordt beoordeeld maar op je uiterlijk.

De kracht van ‘Bittersweet’ ligt verder in de slimme montage waarbij Niestadt dankbaar gebruik maakt van klassieke filmtechnieken zoals de flashback/flashforward. Tijdens de openingstitels horen we iemand om medische assistentie roepen en ook horen we iemand kreunen. Dan verschijnt Prazak in beeld in haar kleedkamer anderhalf uur eerder. Ze vertelt hoe geweldig het voelt om te winnen, maar dat verliezen voelt alsof er iemand is dood gegaan. Vervolgens zien we haar in een montage onderweg naar de arena en horen we Lucia Rijker vertellen hoe de komende wedstrijd tussen Prazak en Wallberg tot stand is gekomen. Het mag inmiddels duidelijk zijn: een van de twee boksvrouwen, Prazak of Wallberg, is knock-out geslagen. Maar wie?

Dan springt het verhaal naar zes weken eerder, we zien Prazak in training met Rijker in Los Angeles. Het duurt niet lang of we leven al snel mee met het duo dat vol spanning zich klaarmaakt voor het grote gevecht. Af en toe springt de vertelling naar voren, naar de eerste en de opvolgende rondes van de wedstrijd. Beetje bij beetje krijgen we meer van het gevecht te zien totdat de twee tijdslijnen bij elkaar komen en het einde van de wedstrijd nadert. Het is een beproefd recept, maar het werkt voor dit verhaal uitstekend.

Als je het vrouwenboksen volgt, weet je natuurlijk allang hoe het afloopt, maar de onwetende kijker staat een bitterzoet einde te wachten.

Alberto Ciaccio

Waardering: 4

Bioscooprelease: 2 oktober 2014