Black Cat White Cat – Crna macka, beli macor (1998)

Regie: Emir Kusturica | 135 minuten | komedie, muziek, romantiek | Acteurs: Bajram Severdzan, Srdjan Todorovic, Branka Katic, Florijan Ajdini, Ljubica Adzovic, Zabit Memedov, Sabri Sulejmani, Jasar Destani, Stojan Sotirov, Zdena Hurtocakova, Predrag Lakovic, Miki Manojlovic, Salija Ibraimova, Adnan Bekir, Irfan Jagli

‘Crna macka, beli macor’, zo luidt de oorspronkelijke titel van deze Franse, Duitse en Servische productie in het Roemeens, de taal die in de film gesproken wordt. Het verhaal is net zo’n samenraapseltje als de landen die meewerkten. Het resultaat is een uitbundig en overdadig geheel. Niet iedereen zal daardoor even enthousiast zijn over het resultaat. Kusturica speelt meesterlijk met genreconventies van slapstick, sprookjes-, zigeuner- en gangsterfilms. Door het absurde en uitbundige van zijn verhalen, wordt de regisseur ook wel met Fellini vergeleken. Met name de warme kleuren, de aanstekelijke zigeunermuziek en de absurde constructies, zorgen ervoor dat je wel van deze film moet houden. Orkesten worden in bomen gebonden, varkens eten auto’s en boomlange gangsters vinden hun dwergsprookjesprinses onder een boomstronk. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van absurditeiten zoals die in de film voorkomen. De filmmuziek is geschreven door de, in de jaren tachtig in Joegoslavië beroemde en beruchte No Smoking band, waarin regisseur Kusturica sinds 1986 basgitaar speelt.

Na een aantal films met vrij zware thematiek, zoals ‘Underground’ (over de oorlog in voormalig Joegoslavië) en ‘Time of the Gypsies’ (over zigeuners en criminaliteit) besloot Kusturica om een vrolijke film pur sang te maken, eentje met een volslagen ‘happy end’. En zo ontstond het idee voor ‘Black Cat White Cat’. Hoewel de film zo op het eerste gezicht geen politieke boodschap lijkt te hebben, geeft de film toch een beeld van de situatie in de Balkan. De boodschap zit verpakt in een overdreven absurde positieve insteek, waardoor hij makkelijk te verteren is. Maar daarentegen ook snel over het hoofd wordt gezien. In 1998 won Emir Kusturica op het filmfestival van Venetië met deze film een ‘Laterna Magica Prize’, een ‘Little Golden Lion’ en een ‘Silver Lion’.

De karakters hebben, inherent aan de genres waarmee gespeeld wordt, weinig diepgang. Het zijn duidelijk typetjes en ze worden met veel plezier en overtuiging neergezet door de acteurs. Met name Srdjan Todorovic levert als Dadan een goede prestatie. Eén van de hoogtepunten van de film is de scène met drugs en vrouwen in zijn limousine. Wat verder opvalt aan deze doldwaze film is dat de filmtitel aan het begin van de film wordt getoond met een foto van een zwarte en witte kat in plaats van letters waarmee de rest wordt aangekondigd.

Kortom: ‘Black Cat White Cat’ is een absolute aanrader!

Redactie Cinemagazine

Waardering: 5

Bioscooprelease: 24 juni 1999