Black Christmas (2019)

Recensie Black Christmas CinemagazineRegie: Sophia Takal | 92 minuten | horror | Acteurs: Imogen Poots, Aleyse Shannon, Lily Donoghue, Brittany O’Grady, Caleb Eberhardt, Cary Elwes, Simon Mead, Madeleine Adams, Nathalie Morris, Ben Black, Zoë Robins, Ryan McIntyre, Mark Neilson, Lucy Currey, Jonny McBride

In 1974 werd ‘Black Christmas’ uitgebracht. Deze slasher vergaarde een cultstatus en werd als een genrehoogtepunt beschouwd. Reden genoeg voor filmmaatschappij Blumhouse om een remake op de markt te brengen om een nieuw publiek met deze film kennis te laten maken. Deze hervertelling is echter volledig toegespitst op de nieuwe generatie, wat betekent dat er van het origineel weinig over is gebleven. Regisseur Sophia Takal koos naar eigen zeggen namelijk voor een feministische insteek en wil haar publiek wat zeggen over feminisme anno 2020. Dat heeft helaas in een nogal zeurderige preek geresulteerd.

In ‘Black Christmas’ draait het om een groep studentes. Deze hechte kliek krijgt te maken met allerlei vreemde verdwijningen van medestudentes. Al snel gaat de verdenking uit naar mannelijke medestudenten die op zijn zachtst gezegd nogal vrouwonvriendelijk zijn.

Takal heeft ervoor gekozen om een eigen draai te geven aan het origineel en dat siert haar. Er is niet gekozen voor een klakkeloze herhalingsoefening. Ook de feministische insteek valt te prijzen, maar helaas slaat de regisseur er volledig in door. De cancel culture en de sympathie voor de Black Lives Matter organisatie worden op een nogal drammerige manier gepresenteerd, waardoor een simpele slasher een politiek pamflet lijkt te worden. Zo is de portrettering van mannen erg karikaturaal (geile roofdieren) en worden alle oudere blanke (of witte) mannen afgeschilderd als luie of bekrompen mensen. Het mannelijk geslacht komt er zeer slecht vanaf en wordt nogal overdreven neergezet.

Op zich zijn bovenstaande bezwaren wel te overzien als de kills mooi in beeld worden gebracht of als de sfeer lekker creepy is. Helaas is ‘Black Christmas’ een pubervriendelijke film geworden vol fantasieloze kills en met veel snedig bedoelde dialogen over feminisme. De twist aan het einde van de film is te debiel voor woorden en moet voor wat geforceerde female empowerment zorgen.

Takal heeft een ronduit vervelende film ingeblikt vol zelfvoldane personages, veel gedram en weinig horror. Er zal vast een doelgroep zijn voor films waarin woke hipstermeiden zich uiten over het mannelijk geslacht en de geschiedenis van de slavernij, maar of dat publiek deze boodschappen in een horrorfilm hoopt te vinden valt nog te bezien.

Frank v.d. Ven

Waardering: 1

DVD- en blu-ray-release: 21 oktober 2020