Black Kiss – Shinkuronishiti (2004)
Regie: Macoto Tezuka | 133 minuten | thriller | Acteurs: Reika Hashimoto, Kaori Kawamura, Shunsuke Matsuoka, Masanobu Ando, Hijiri Kojima, Seri Iwahori, Angie, Jô Odagiri, Masao Kusakari, Eiji Okuda, Shinzen Okada, Sawaco
Asuka (Reika Hashimoto) is een nieuweling in het modellenwereldje. Toevalligerwijs wordt ze de huisgenoot van de eigenzinnige en zeer mysterieuze Kazumi (Kaori Kawamuri). Wanneer ze vanuit haar kamer een gruwelijke moord gade slaat, volgen vreemde gebeurtenissen elkaar al snel in hoog tempo op. Asuka raakt steeds dieper verwikkeld in de moordzaak wanneer meerdere slachtoffers vallen. Hierbij ontmoet ze ook steeds wonderlijker personen. De zoektocht naar de seriemoordenaar kan beginnen.
Het aanvankelijk onduidelijke verhaal van ‘Black Kiss’ ontvouwt zich beetje bij beetje maar wordt nooit te voorspelbaar, de (zeer merkwaardige) personages worden op een duidelijke manier geïntroduceerd zodat ze ook gemakkelijk uit elkaar te houden zijn, wat bij andere Aziatische producties nog wel eens het probleem is. Hoewel de ontwikkeling van een aantal personages te karig is, lijkt het ook onmogelijk om dit allemaal goed uit te werken. De film zou simpelweg te lang worden, toch blijf je na afloop nog wel eens malen over de intenties van een aantal karakters en hoe hun verleden er heeft uitgezien. Een tweede deel of spin-off zou misschien de uitkomst hiervan zijn.
Wat meteen opvalt, is de sfeer die de regisseur creëert, vanaf het begin bereikt hij dit door zijn manier van filmen en belichting (vaak in groene en rode tinten). Er ontstaat een liefdeloze duistere sfeer die langzaam maar zeker onder je huid gaat zitten. Mede hierdoor komen schrikelementen goed uit de verf, er broeit iets. Er valt niet goed een vinger op te leggen, maar heerst steeds het gevoel dat er iets gruwelijks gaat gebeuren. De nadruk ligt voornamelijk op mysterie en angst en het is zeker geen film voor tere zieltjes. Een aantal (interessante) moorden zijn zeer plastisch in beeld gebracht, waarbij enkele scènes letterlijk op je netvlies worden gebrand vanwege de absurdistische schoonheid ervan.
Het is niet eenvoudig aan ‘Black Kiss’ een genre toe te kennen. Het is meer een combinatie van genres en subgenres geworden. Naast het overheersende thrillerelement van de zoektocht naar de seriemoordenaar worden onder meer uitstapjes naar horror, psychologisch drama en cultproducties gemaakt en lijkt het bij vlagen een hommage aan ‘Psycho’ te zijn. Dit geeft ook meteen aan dat regisseur Macoto Tezuka Japanse en Westerse elementen combineert, met een enigszins verontrustend resultaat.
Helaas verliest de film gaandeweg aan kracht, vooral het open einde doet de film bijna de das om. De spanningsboog verslapt en een aantal vechtscènes doen bijna kinderlijk aan, net alsof je naar een verfilming van een populaire jeugdanime zit te kijken.
De muzikale ondersteuning behoort ook tot de mindere aspecten van de film. Desondanks is de scène waarbij modellen onder begeleiding van bijna meditatieve muziek zich op een catwalk voortbewegen dan wel weer een zeer interessante doch bizarre keuze.
Los van een onbevredigend einde, “heb ik daarvoor nu ruim twee uur naar de film zitten kijken?”, is ‘Black Kiss’ een alleraardigste mysteriethriller die nog wel even in je hoofd blijft hangen. Een film die meer vragen oproept dan in antwoorden voorziet.
Meinte van Egmond