Black Lightning-Chernaya Molniya (2009)
Regie: Alexander Voitinsky, Dmitry Kiselev | 100 minuten | actie, science fiction | Acteurs: Grigory Dobrygin, Ekaterina Vilkova, Viktor Verzhbitsky, Valery Zolotuhin
Mag je een film beoordelen op zijn land van herkomst? Dat is de vraag die rijst na het bekijken van ‘Black Lightning’. Deze film over een student die een vliegende auto vindt en zich vervolgens ontpopt tot superheld van de stad Moskou, lijkt namelijk een exacte kopie van elk willekeurig Amerikaans superheldenverhaal. Was de film uit Amerika gekomen, dan was deze geruisloos aan iedereen voorbij gegaan. Maar ja… In Rusland hadden ze er nog niet zoveel.
Het is geen overdrijving om te stellen dat ‘Black Lightning’ geen enkele originaliteit kent. Het verhaal over de sukkelige Dima, zijn love interest Nastya en de strijd tegen een grootkapitalist met kwaadaardige plannen, is er een dat al vele malen verteld is. Natuurlijk ontwikkelt Dima zich van bang katje tot tijger en wint hij daarmee het hart van de lieftallige Nastya en natuurlijk weet hij de stad van haar ondergang te redden. Het feit dat hij dit in een vliegende Volga (Ruslands favoriete auto) doet, doet daar niets aan af. Nu hoeft een verhaal natuurlijk niet uit te blinken van de originaliteit, maar ‘Black Lightning’ kopieert werkelijk elk cliché van de superheldenfilm.
Wat bovendien opvalt, is dat de film bijzonder Amerikaans aandoet. Met precies dezelfde sentimentaliteit wordt het verhaal verteld en dus komt Dima uit een warm middenklassengezin, waarbij slechts de Golden Retriever ontbreekt en leert hij uiteraard gedurende de film een morele les (geld maakt niet gelukkig in dit geval). Ook zijn strijd om Nastya te veroveren is er een die niet zou misstaan in een Amerikaanse romantische komedie, want Nastya is natuurlijk een lief, intelligent meisje dat uiteindelijk valt voor degene die haar hart weet te veroveren en dat is natuurlijk de wat schuchtere en onhandige Dima. Precies dezelfde geromantiseerde onzin als in Amerika dus.
Neem je dit echter allemaal op de koop toe, dan is ‘Black Lightning’ best een aardige film. Je kijkt deze film immers niet om jezelf op de hoogte te stellen van een maatschappijkritisch oordeel over de huidige staat van Rusland in het post-communistische tijdperk. Je kijkt deze film, omdat je een film wilt zien die juist het geloof in dit soort geromantiseerde onzin in stand houdt. Het komt alleen erg jammer over dat wanneer Russische filmmakers zich eindelijk eens wagen aan een film als dit, ze hun eigen cultuur zo makkelijk over boord gooien. Heel erg verwonderlijk is dit ook weer niet, want de film werd geproduceerd door Timur Bekmambetov, de man die ook verantwoordelijk was voor de regie van het Angelina Jolie-vehikel ‘Wanted’ en die hard aan de weg aan het timmeren is in Hollywood. Zonder zijn medewerking zou de film bovendien een stuk minder aandacht hebben gekregen in het buitenland of zou deze wellicht niet van de grond zijn gekomen. Het veramerikaniseren van de film is helaas de prijs die daarvoor betaald moet worden.
Voor Russische begrippen een bijzondere productie en überhaupt een vermakelijke film met flink wat spektakelstukken erin verwerkt, hoe uitgekauwd het er allemaal ook aan mag toegaan. Wel jammer dat uitgerekend het Russische aspect van de film zo onderbelicht blijft, want dat is uiteindelijk toch waar de film zijn aantrekkingskracht vandaan haalt.
Sander Colin