Black Snake Moan (2006)

Regie: Craig Brewer | 116 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Samuel L. Jackson, Christina Ricci, Justin Timberlake, S. Epatha Merkerson, John Cothran Jr., David Banner, Michael Raymond-James, Adriane Lenox, Kim Richards, Neimus K. Williams, Leonard L. Thomas, Ruby Wilson, Claude Phillips, Amy Lavere, Clare Grant

Van crackjunk tot filmster. In de lijn van succesverhalen is dat van Samuel L. Jackson er één om bijzonder veel respect voor te hebben. Al heeft hij maar een paar écht goede rollen op zijn naam staan, hij is, met zijn zo typerende stem, niet meer weg te denken uit de filmwereld. Dat hij meer kan dan alleen schreeuwend met pistolen zwaaien bewijst hij in ‘Black Snake Moan’. Jackson’s got the blues. Nog steeds.

In ‘Black Snake Moan’ kruipt Jackson in de huid van bluesmuzikant Lazarus, die een rustig en eenzaam leven leidt in het veelbesproken zuiden van de Verenigde Staten. Wanneer hij de voor dood achtergelaten Rae (Christini Ricci) tegenkomt, besluit hij haar mee te nemen naar huis om haar te verzorgen. Maar waar Lazarus de barmhartige Samaritaan speelt, is Rae absoluut geen engeltje. Brutaal, gestoord, nymfomane, maar bovenal een groot raadsel voor Lazarus. Bovendien heeft Rae last van flinke hallucinaties die leiden tot nachtelijke achtervolgingen wanneer Rae in haar dromen het huis verlaat. De oplossing die Lazarus daarvoor verzint mag op z’n zachtst gezegd absurd genoemd worden: een enorm lange, ijzeren ketting die Rae letterlijk en figuurlijk aan Lazarus vastketent.

Regisseur Craig Brewer lijkt dan ook alleen uit op het shockeffect dat hij in eerste instantie weet te creëren. Met een vrij radicale ondertitel (‘Everything is hotter down south’) en zeer uitdagende scènes met de ketting lijkt ‘Black Snake Moan’ helemaal niets meer te worden dan een film met stevige uitspraken van een oude zwarte man en een bijdehand geil meisje. Gelukkig is Brewer na zijn succesvolle ‘Hustle & Flow’ niet vergeten hoe je daar toch een mooie film van kunt maken. Met zeer veel oog voor de mise-en-scène en het camerawerk weet hij op een verbluffende manier contrast aan te brengen tussen de pittige confrontaties tussen Lazarus en Rae tijdens haar nachtelijke escapades en de hartverscheurende bezorgdheid van Lazarus erna. Inderdaad, ‘Black Snake Moan’ is meer dan alleen pretentieloze humor om een schaars geklede dame aan een ketting.

Tussen Rae en Lazarus ontstaat een hechte vertrouwensband, met als bindende factor een overweldigend repertoire van schitterende bluesmuziek. Om Rae van haar ‘wickedness’ te genezen gebruikt Lazarus steeds vaker zijn stem en zijn gitaar en dat leidt tot bijzondere scènes. Bovendien is bluesmuziek bij uitstek de muziek die aansluit bij de film. Niet alleen vanwege de setting in het zuiden van VS, maar vooral vanwege het leed dat in de songs wordt verwerkt. De combinatie daarvan met een ontmoeting tussen uitersten (Lazarus en Rae) die steeds meer voor elkaar gaan betekenen, maakt van ‘Black Snake Moan’ een film die de ogen prikkelt en de oren verwent. En de crackjunk kan naast filmster ook bluesgitarist op zijn cv zetten. Good old Samuel is werkelijk van alle markten thuis.

Julien van Alphen

Waardering: 4

Bioscooprelease: 31 mei 2007