Black Tea (2024)

Regie: Abderrahmane Sissako | 110 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Nina Melo, Han Chang, Ke-Xi Wu, Michael Chang, Pei-Jen Yu, Wei Huang, Emery Gahuranyi, Isabelle Kabano, Odo Marie, Franck Pycardhy, Cheikh Ahmed Kenkou

‘Black Tea’ gaat over een affaire tussen een Afrikaanse vrouw en een Aziatische man die elkaar vinden door hun passie voor theezetten. De film speelt zich af in de straten van Guangzhou, voornamelijk in de avonduren. In deze Zuid-Chinese miljoenenstad staat een wijk lokaal bekend als “Chocolate City”. Hier woont namelijk een grote Afrikaanse gemeenschap. Om het nachtleven in “Chocolate City” karakter te geven, gebruiken regisseur Abderrahmane Sissoko en cinematograaf Aymerick Pilarski glas om reflecties in hun shots te creëren. Deze reflecties hullen de straten in een dromerig mysterie en bij scènes vanaf de straat naar binnen gefilmd voelt het daardoor alsof we naar binnen gluren. Een sensationeel effect, wetende dat de ontluikende liefde tussen de hoofdpersonages niet voor andermans ogen bestemd is. Er is echter niet heel veel om naar te gluren.

Nadat Aya (Nina Mélo) haar verloofde voor het altaar laat staan, reist ze naar Guangzhou. Daar vindt ze werk in de theewinkel van Cai (Chang Han). Aya gaat in de leer bij de oudere Cai en komt zo alles te weten over de theesoorten, de oude tradities en de kunst van het theezetten. Hoewel Aya lijkt opgenomen in de Afrikaanse gemeenschap, brengt ze meer tijd door met Cai door haar gewekte interesse in thee. Er ontstaat een gedeeld verlangen om bij elkaar te zijn. Maar Cais theewinkel is een familiezaak en zijn ontrouw verdeelt hem.

De reflecties op de straten van “Chocolate City” versterken glansrijk wat Aya en Cai in het geheim aan het doen zijn. Zo ziet de kijker bijvoorbeeld Cai door de nacht trekken naar een waarschijnlijke ontmoeting met Aya, terwijl het oranje licht van de lampions schimmig reflecteert op zijn route. Alsof we een paar keer moeten knipperen om zeker te zijn dat het Cai is die over straat loopt. Als Aya over haar nachtelijke gesprekken met Cai aan een vriendin vertelt tijdens het eten, staat de camera in deze scène achter de ruit die de keuken scheidt van de bar waar de gasten aan eten. Daarmee wordt de suggestie gewekt dat we een medewerker van het restaurant zijn, die toevallig en stiekem met hun gesprek kan meeluisteren.

Alleen de connectie tussen Aya en Cai lijkt niet heel fysiek, daarom ebt de spanning in het begluren langzaam weg. Bovendien beschrijven Aya en Cai voornamelijk situaties uit hun levens om een punt duidelijk te maken aan elkaar of zinspelen ze. Daarom heeft ook het geïntrigeerd meeluisteren een houdbaarheidsdatum. Cai vertelt bijvoorbeeld over het restaurant dat hij met zijn vrouw runde om duidelijk te maken dat hun relatie haar hobbels kent. Aya zegt dingen als “ik hou van alles wat met thee te maken heeft”, terwijl ze oogcontact zoekt met Cai. Of “mijn man is Chinees”, terwijl ze vol zelfvertrouwen naar haar nieuwe kapsel en sierlijke jurk kijkt in de spiegel. Haar vrienden in de kapperszaak hebben Aya dan net verteld dat haar date een gelukkige man zal zijn. Daarmee lokt Sissako de gedachte uit dat Aya alle charmes in strijd gaat gooien. Maar als zij en Cai in de volgende scène weer gereserveerd tegenover elkaar zitten is er van die vastberadenheid om haar man definitief voor zich te winnen met haar prachtige verschijning niets meer over.

‘Black Tea’ is een visueel prikkelende film over een bijzondere, maar weinig opwindende affaire.

Jannick Engel

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 juni 2024