Black Water: Abyss (2020)

Regie: Andrew Traucki | 98 minuten | actie, avontuur, drama, horror, thriller | Acteurs: Jessica McNamee, Luke Mitchell, Amali Golden, Benjamin Hoetjes, Anthony J. Sharpe, Louis Toshio Okada, Rumi Kikuchi, Anna Kubat, Nicole Collett, Stu Kirk, Troy Black, Damien Blewett

Twee koppels en een avontuurlijke vrijbuiter trekken naar een verlaten grottenstelsel in Noord-Australië. De grotten zijn nog onbekend terrein en niet te vinden in de reisgidsen. Wat begint als een spannend uitstapje, verandert al snel in een nachtmerrie. Op het moment dat de avonturiers tot diep in de krochten van het grottensysteem zijn doorgedrongen, loopt het waterpeil angstaanjagend snel op door de zware storm en regenbuien die aan de oppervlakte hun duivels ontbinden. En tot overmaat van ramp wordt de grot ook nog eens bewoond door een oeroud, territoriaal en bijzonder efficiënt aquatisch roofdier…

Monsterfilms hebben vaak een hoog alles-of-nietsgehalte: ze kunnen enorm vermakelijk, maar ook oersaai of buitengewoon stompzinnig zijn. Deze film, een vervolg op ‘Black Water’ (2007), zoekt het, waarschijnlijk ook deels om budgettaire redenen, vooral in simplisme. Een eenvoudig verhaal, een kleine cast en weinig verandering van decor. Sfeertechnisch zet ‘Black Water: Abyss’ vooral in op een combinatie van claustrofobie en de aanwezigheid van een zelden zichtbare, maar altijd aanwezige krokodil in het water. Een soort kruisbestuiving van ‘The Descent’ en ‘Lake Placid’ of ‘Jaws’ dus.

Die opzet is echter maar ten dele succesvol. De krokodil mag zijn imposante kaken een paar keer overtuigend inzetten, maar al te angstaanjagend wordt het meestal niet. De aanvallen blijven voornamelijk beperkt tot een combinatie van veel gespartel en een plas bloed, waarbij we alleen vluchtig wat delen (buik, staart, een stukje van de kop) van de krokodil zien. In een paar aardige scènes is het bloeddorstige reptiel in voller ornaat te zien, maar het blijft allemaal wat magertjes.

Nu bewijst ‘Jaws’ dat het soms beter werkt als je het monster van dienst zo lang mogelijk buiten beeld houdt, maar die vlieger gaat in ‘Black Water: Abyss’ helaas niet op. De reden: de hoofdrolspelers zijn eendimensionaal, niet bijster slim (kom, we gaan een grot bezoeken die wordt omringd door een rivier vol krokodillen, terwijl we ook weten dat hier recentelijk nog twee Japanse toeristen spoorloos zijn verdwenen) en amper interessant. Het ensemble bestaat uit een roekeloze durfal, een vreemdganger en zijn vriendin, een zwangere vrouw en een ex-kankerpatient. Helaas verzanden de achtergronden van de personages naarmate de film vordert (en de vreemdganger wordt ontmaskerd) in een goedkoop stukje melodrama en zijn de personages vooral hapklare brokken krokodillenvoer. Het wat ongeloofwaardige en clichématige slot berooft de film van de weinige scherpe randjes die hij bezit.

Wat overblijft is een film die op het gebied van belichting, camerawerk en sfeeropbouw een krappe voldoende scoort, maar lijdt onder de matige verhaallijnen en niet goed uitgewerkte karakters. Voor liefhebbers van het serieuze griezelwerk is de film bovendien te braaf. Ondanks enkele aardige en spannende momenten is deze waterrijke monsterproductie toch vooral een film die in het cinematografische pierenbadje thuishoort.

Frank Heinen

Waardering: 2.5

VOD-release: 24 november 2020
DVD-release: 23 maart 2021