Blacklight (2022)

Recensie Blacklight CinemagazineRegie: Mark Williams | 102 minuten | actie, thriller | Acteurs: Liam Neeson, Aidan Quinn, Taylor John Smith, Emmy Raver-Lampman, Claire van der Boom, Yael Stone, Andrew Shaw, Zac Lemons, Gabriella Sengos, Tim Draxl, Georgia Flood, Caroline Brazier, Mel Jarnson, Sunny S. Walia

Zo langzamerhand kunnen we Liam Neeson we ‘The hardest working man in Hollywood’ noemen, want de inmiddels bijna zeventigjarige Noord-Ierse acteur perst er op zijn oude dag de ene na de andere film uit. Is de ene film waarin hij een tough guy op leeftijd speelt de bioscopen net uit, dan dient de volgende, soortgelijke film met zijn naam op de rol zich alweer aan. Als je zoals Neeson aan de lopende band films aflevert (gemiddeld twee per jaar), dan is het haast onmogelijk om een constant kwaliteitsniveau aan te houden. De meeste films zijn op zijn zachtst gezegd van middelmatige kwaliteit, en de pieken naar beneden komen vaker voor dan die naar boven. Het lijkt Neeson, de veelzijdige acteur die in het verleden juist behoorlijk selectief was in het kiezen van zijn rollen, niet te deren. Hoewel zijn personages vaak een gekwelde blik op het gezicht hebben en ze niet bepaald plezier lijken te hebben in hun bikkelharde strijd tegen het onrecht, lijkt Neeson zelf juist wel te genieten van zijn onverwachte tweede filmcarrière als actieheld op leeftijd. Zo lang hij het fysiek allemaal nog aan kan (de meeste stunts doet hij nog altijd zelf!) en ze hem voor dit soort films blijven vragen, ziet hij vooralsnog geen reden om ermee te stoppen.

Met regisseur Mark Willams maakte Neeson eerder al ‘Honest Thief’ (2020), over een notoire bankrover die zich wil aangeven bij de politie, maar het aan de stok krijgt met twee corrupte agenten die uit zijn op eigen gewin. Williams heeft kennelijk geen al te hoge pet op van de autoriteiten, want ook in ‘Blacklight’ (2022) zien we volop onbetrouwbare agenten. Deze keer werken ze voor de FBI, onder leiding van Gabriel Robinson (Aidan Quinn). Neeson speelt Travis Block, die Robinson nog kent uit de tijd dat ze samen in Vietnam dienden en daar een band voor het leven opbouwden. Hij werkt als ‘fixer’ voor de FBI, wat betekent dat hij undercoveragenten die in de problemen zijn geraakt uit de penarie helpt. In een van de eerste scènes zien we hoe dat in de praktijk werkt, als hij een undercoveragente die belaagd wordt door een woeste meute ‘white supremacists’ met een list en zonder kleerscheuren weet te bevrijden. Maar Travis blijkt ook een familieman, die nu hij op leeftijd is graag meer tijd zou willen doorbrengen met zijn dochter (Claire van der Boom) en kleindochter (Gabriella Sengos).

Maar Robinson laat hem niet zomaar gaan, ontdekken we al gauw. Hij stuurt hem erop uit om de losgeslagen undercoveragent Dusty Crane (Taylor John Smith) in te rekenen. Crane wil de misstanden binnen de FBI openbaar maken en onder meer onthullen hoe de organisatie betrokken is bij de mysterieuze dood van een duidelijk op Alexandria Ocasio-Cortez geïnspireerde progressieve politica en dat wil de FBI uiteraard koste wat het kost zien te voorkomen. Robinson beweert dat Crane een junk is die de lasten van het werk als undercoveragent niet langer aankan en vraagt Travis hem in te rekenen voor hij zijn verhaal kan delen met journaliste Mira Jones (Emmy Raver-Lampman). Maar wanneer Travis erachter komt dat Crane helemaal geen onzin verkoopt, slaat hij zelf de handen ineen met Mira om de misstanden aan de kaak te stellen. Tot groot ongenoegen van Robinson, die opdracht geeft om Travis’ dochter en kleindochter te ontvoeren. En we weten sinds ‘Taken’ (2008) allemaal wat er gebeurt als je aan de familieleden van Liam Neesons personage komt…!

Williams en coscenaristen Nick May en Brandon Reavis hebben zich laten inspireren door de paranoiathrillers uit de jaren zeventig, zoals ‘Three Days of the Condor’ (1975) en vooral ‘The Parallax View’ (1974). Geweldige films die ons op het puntje van onze stoel brengen en die nog lang blijven nazingen in onze gedachten. Maar waar in die films mensen van vlees en bloed het tegen de machtige autoriteiten probeerden op te nemen, hebben we hier te maken met een onoverwinnelijk Liam Neeson-personage; een man ondanks zijn leeftijd met gemak een legertje gezichtloze bad guys over de schouder werpt. Realisme hoef je in ‘Blacklight’ niet te verwachten, lastige morele dilemma’s evenmin. Wat je wel krijgt, is een flinke dosis actiespektakel, met achtervolgingen (al dan niet per auto), explosies en wapengeschut. Er is getracht enige backstory te creëren, met een traumatische gebeurtenis in Vietnam als kapstok waar de vriendschap van Travis en Robinson aan is opgehangen. Daar had veel meer mee gedaan kunnen en moeten worden. De dwangmatige neigingen en de immer sluimerende paranoia bij Travis zijn niet voldoende om het personage mee uit te diepen tot een echt mens. ‘Blacklight’ kijkt prima weg, maar de personages en gebeurtenissen komen op geen enkel moment bij ons binnen. Sympathiek vinden we Travis overigens wel; hij wordt per slot van rekening gespeeld door Liam Neeson. Maar de film zelf zijn we vlug weer vergeten.

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 24 februari 2022
Digital download-release: 19 mei 2022
VOD-release: 26 mei 2022
DVD- en blu-ray-release: 24 juni 2022