Blinde liefde (2013)

Regie: Jenny van den Broeke | 30 minuten | documentaire

De manier waarop Florians vriendinnetje naar hem kijkt, maakt iedere jongeman jaloers. Een blik vol liefdesvuur, adoratie en tienersgeluk. Maar dat gaat volledig langs Florian heen. Niet dat hij een verlegen puber is die niet weet hoe hij met meisjes moet omgaan. Nee, Florian ziet het niet omdat hij blind is.

Hoe ervaart hij de liefde dan wel? Dat is de boeiende vraag die in de korte film ‘Blinde liefde’ wordt gesteld. Om dat te onderzoeken volgt regisseur Jenny van den Broeke naast Florian nog twee andere blinde tieners. Het levert drie bijzondere en vooral verschillende verhalen op.

Daarin wisselt Van den Broeke met kunde de herkenbare tienerperikelen af met aspecten die specifiek met blindheid te maken hebben. Zo is er Ilse, die fanatiek sport en daarnaast graag met haar vriendinnen op stap gaat. Haar stok laat ze liever thuis, want dat schrikt jongens maar af. En hoe belangrijk is het uiterlijk? “Daar kijk je toch ook naar. Je wilt niet met iemand over straat waar je een zak overheen moet trekken.” Op het terras informeert ze bij een vriendin even of de ober ook aantrekkelijk is.

Florian denkt de liefde van zijn leven al gevonden te hebben. “Ik ga ervan uit dat we gewoon gaan samenwonen,” zegt hij zelfverzekerd. Tijdens een optreden zingt hij dat blinde liefde echt bestaat. En dat blijkt: met zijn vriendin maakt hij appelflappen, ze dansen op het eindexamengala en ze lopen hand in hand door school. Het uiterlijk ‘boeit hem niet’. “Het is voor mij geen referentie. Het is data waar ik niets mee kan.”

Het meest ontroerende verhaal is dat van Merel. Ze heeft een blinde Deense jongen op Skype leren kennen  en die komt haar opzoeken in Nederland. Op Schiphol staan ze minutenlang in een innige omhelzing. Voor het eerst kunnen ze elkaar ‘zien’. Haar papa legt het beeld vast op een foto, zodat hij het later nog eens kan bekijken. Hij wel.

Om de blindheid ook beeldend te maken, worden tussen de verhalen door animatiebeelden getoond van vage lichaamsdelen. Het is wat gezocht, maar toch werkt het. Vooral omdat het een prettige cadans aan de film geeft.

Van den Broeke heeft met ‘Blinde liefde’ dan ook een pareltje afgeleverd. Via de blindenwereld is het uitgekauwde onderwerp van de tienerliefde ineens boeiend en interessant. Terwijl tegelijk de belangrijkste vaststelling is dat die wereld niet zo verschillend is. De liefde komt misschien anders binnen, maar wordt in de basis niet anders ervaren. Er zijn dezelfde twijfels, dezelfde eisen en er is hetzelfde plezier.

‘Blinde liefde’ doet het verrassend goed op Amerikaanse festivals. Het kreeg een eervolle vermelding op het Santa Monica Independent Film Festival en is geselecteerd voor de SF Shorts, een festival voor korte films in San Francisco en het Austin Film Festival in Texas. Die internationale eer is een terechte bekroning voor de originele vraagstelling en de liefdevolle manier waarop de tieners in beeld zijn gebracht. En dat verdient alleen maar een groot applaus.

Bart Boersma