Blockers (2018)
Regie: Kay Cannon | 102 minuten | komedie | Acteurs: Leslie Mann, Kathryn Newton, John Cena, Geraldine Viswanathan, Ike Barinholtz, Ramona Young, Gina Gershon, Gideon Adlon, June Diane Raphael, Miles Robbins, Graham Phillips, Gary Cole, Sarayu Blue, Colton Dunn, Hannibal Buress, Jimmy Bellinger, Jake Picking, Rhoda Griffis
Het maken van een geslaagde comedy is ontzettend lastig, zeker in tijden waarin het aanbod zó ontzettend groot is dat je niet meer weg komt met flauwe lach-of-ik-schiet-grappen. Het is dan ook geen wonder dat ‘grote’ Amerikaanse comedy’s als ‘Fist Fight’ en ‘Snatched’ door critici én publiek in 2017 genadeloos werden neergesabeld en grotendeels flopten. Het is mogelijk een teken aan de wand dat het publiek zit te wachten op comedy die iets meer te bieden heeft dan simpele, flauwe humor. Wat dat betreft lijkt regisseur Kay Cannon met haar debuutfilm ‘Blockers’ een voorzichtige eerste stap in de goede richting te zetten.
‘Blockers’ past geheel in de traditie van highschoolcomedy’s als ‘Superbad’ en ‘Easy A’, al richt de film zich in dit geval op de kinderen én de ouders. Het verhaal speelt zich af op de dag van het schoolbal (‘prom night’) en volgt de drie beste vriendinnen Julie (Kathryn Newton), Kayla (Geraldine Viswanathan) en Sam (Gideon Adlon), die het schoolbal aan willen grijpen om voor het eerst seks te hebben. Hun ouders, Kayla’s emotionele huisvader Mitchell (John Cena), Julie’s alleenstaande moeder Lisa (Leslie Mann) en Sam’s losbandige en weigerend-volwassen-te-worden vader Hunter (Ike Barinholtz) komen hier toevallig achter en proberen dit met alle macht te voorkomen. Wat volgt is een dwaze achtervolging, waarbij de ouders geconfronteerd worden de meest bizarre situaties.
Op het eerste gezicht laat ‘Blockers’ zich dus niet zozeer lezen als een intelligente comedy met diepere lagen. Toch valt dit verrassend genoeg best mee. Hoewel de grapdichtheid ontzettend hoog is en de toon vaker jolig dan ernstig is, snijden de makers bij vlagen best relevante vragen aan. Waarom is het immers zo’n probleem voor de ouders dat de dochters er zelf voor willen kiezen hun maagdelijkheid te verliezen? Was dit ook zo erg geweest als het hier om jongens was gegaan? Of zoals de partner van Mitchell (Sarayu Blue) het scherp verwoordt: ‘hoe willen we ooit gelijke rechten tussen mannen en vrouwen bewerkstelligen als jullie zelf zo bekrompen denken over de seksuele relaties van jullie dochters?’. De film is dus voornamelijk gericht op de lach, maar voelt op dit soort momenten gek genoeg ook ontzettend raak en relevant aan, zeker in een tijd die gekenmerkt wordt door #metoo.
De hypocrisie en intolerantie van de ouders worden in de film op een bijtende manier beetgepakt, zo stelt het personage van Leslie Mann op een gegeven moment dat ze helemaal niet intolerant is, zo ‘loopt ze mee in elk denkbare protestmars’; een prachtig voorbeeld van de dubbele moraal die zo kenmerkend is voor veel zogenaamd progressieve ouders. Een ander uiterste is de dynamiek tussen Sam en haar vader Hunter, die een moeizame relatie hebben, maar zich door de lesbische gevoelens van Sam langzaam herstelt. Het is vaak een flinke kluif om dit soort verhaallijnen goed te laten werken in een film die het vooral moet hebben van humor, maar het pakt in ‘Blockers’ verrassend aandoenlijk uit.
Toch is ‘Blockers’ bovenal een ouderwetse comedy waar de focus vooral op de lach ligt, en ook hier slaagt de film grotendeels in. Het risico van de personages is al gauw dat ze te karikaturaal worden (de emotionele huisvader, de hysterisch beschermende moeder), maar het overduidelijke spelplezier van de acteurs zorgt ervoor dat dit nooit storend wordt. De grappen zijn daarnaast bij vlagen verrassend intelligent en goed getimed. De film gaat soms wel erg op de toer van poep-en plashumor, maar dat is de makers wel vergeven, zeker omdat de humor hier en daar gecombineerd wordt met een vleugje absurdisme (denk aan een bizarre verhaallijn met nymfomane ouders die hun huwelijk onderhouden met rollenspellen).
‘Blockers’ is dus vooral een zeer vermakelijke comedy geworden die bij vlagen ook nog enkele interessante stellingen opwerpt. Sommige grappen liggen wat al te makkelijk voor de hand en de film weet zeker op de dramatische momenten niet altijd even goed te overtuigen. Maar dit alles kan niet verhelpen dat ‘Blockers’ een verrassend leuke film is geworden die, anders dan de trailer doet vermoeden, niet alleen maar voor de snelle en eenvoudige humor kiest. Net zoals eerder een film als ‘Game Night’ al een verrassend geslaagde comedy bleek, is ook ‘Blockers’ een film die zeer goed weet te vermaken, met sterk spel van de acteurs en slim uitgedachte verhaallijnen.
Alex Mazereeuw
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 19 april 2018
DVD- en blu-ray-release: 24 oktober 2018