Bloedbroeders (2008)

Regie: Arno Dierickx | 95 minuten | thriller | Acteurs: Erik van Heijningen, Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Sander van Amsterdam, Derk Stevens, Carolien Spoor, Pierre Bokma, Betty Schuurman, Dimme Treurniet, Marthe-Geke Bracht, Bert Geurkink

Bij een film als deze moet je oppassen dat je niet te veel prijsgeeft als je erover schrijft. Gelukkig heeft regisseur Arno Dierickx er in het begin al voor gekozen er geen twijfel over te laten bestaan dat deze film over moord gaat. Ook weten we al redelijk snel wie er de klos is. De ‘of’ en ‘wie’ vragen zijn daarmee beantwoord, rest nog het ‘wanneer’, ‘hoe’ en vooral het ‘waarom’? Daarover gaat deze boeiende film.

Het begin schetst een beeld van iets dat we allemaal kennen: oud geld. En oud geld staat nog altijd voor macht en aanzien, zeker in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, de jaren zestig. Met een stemmig strijkkwartet in barokke stijl openen we bij een gigantisch landhuis. Het regent, de camera glijdt langzaam rond de omgeving, als een voyeur bijna, vanachter de struiken, vanachter een beregend raam, tot aan de plek waar de tuinman bezig is. Uit een put vist hij iets geks, een schedel. Wordt dit een thriller? Niet echt, meer een psychologisch drama en een goeie.

Geheimen. Iedereen heeft geheimen. Zonder dat we daar altijd bewust van zijn, vormen ze de drijfveren van onze handelingen. Geheime verlangens, geheime dromen, of gewoon dingen die anderen niet mogen weten, omdat ze te pijnlijk zijn. Of omdat er taboes op rusten. Er zijn vele maatschappelijke taboes en leefcodes. Zoals die van de scheiding van klassen. Een scheiding die uiteindelijk nooit overschreden mag worden, want dan gaat het mis. Misschien zouden we dan zelfs onze geheimen prijs moeten geven. En dat kan niet, tegen geen enkele prijs.

Simon heeft een droom. Hij wil hogerop, letterlijk, hij wil de sterren bereiken, het saaie burgerleven dat zijn ouders leiden ontvluchten. Daarom studeert hij hard aan het gymnasium en grijpt hij de kans om vrienden te worden met Arnoud en Victor met beide handen aan. Langzaam maar zeker waant hij zich deel van hun wereldje, een bijna klassiek gegeven.

Uiteraard krijgen de rijke jongens veel macht over hem. Zoals ze dat gewend zijn over iedereen te hebben die niet heeft wat zij hebben, rijkdom en aanzien. De wereld waarin Simon wordt binnengelaten is kil, maar hij is er blind voor, tot de laatste snik. De moeder van de jongens is er al aan onder door gegaan, het zijn haar medicijnen die haar ‘in leven’ houden. Waarom krijgt ze eigenlijk zo weinig aandacht, waarom is die vader eigenlijk altijd aan het werk of op zijn studeerkamer? Gaat dat echt alleen maar om geld en aanzien? En wat doet dit allemaal met de jongens, die opgroeien in een klein paleis, maar niets weten van liefde en warmte?

Aan het einde krijgen we een tipje van de sluier van het geheim van een van de jongens; een heerlijk geheim dat de rest van de gebeurtenissen in een bredere context plaatst, de film en haar personages diepte geeft en het verhaal spannend maakt. Wellicht had dit tipje van de sluier wat eerder op mogen worden gelicht, maar de verrassing heeft ook zijn effect. Veel puzzelstukjes vallen op zijn plek. Het nadeel is dat de film ervóór soms wat inzakt, door het gebrek aan onderlaag, tot aan dat moment dus.

Arno Dierickx zet met dit gewaagde verhaal een goed uitgewerkte, solide film neer, die zich onderscheidt in een subtiele opbouw. Hij trekt het beste uit zijn jonge cast en Pierre Bokma (in een kleine, maar belangrijke rol) maakt zijn reputatie als een van Nederland’s beste acteurs meer dan waar. En dat in maar 23 draaidagen en met een beperkt budget. Driewerf hoera voor Arno en zijn team én voor de Nederlandse film!

Arjen Dijkstra

Waardering: 4

Bioscooprelease: 10 januari 2008