Blondje (2006)
Regie: Danyael Sugawara | 10 minuten | korte film | Acteurs: Maryam Hassouni, Marcel Musters, Mohammed Azaay
Nadine, een jonge vrouw, zit verveeld achter haar bureau in een callcenter. Ze belt mensen die stuk voor stuk geen zin hebben in haar enquête, en als ze een nieuwe klant aan de lijn krijgt lijkt het niet anders. Maar hij (Marcel Musters) hoort op de achtergrond een hond blaffen en vraagt haar er naar. Nadine weet niet goed wat ze aan moet met deze vraag en ze hangen op. Later gaat ze kijken bij de blaffende hond: een herdershond zit vastgebonden in een telefooncel, maar Nadine is bang om hem los te maken. Dan belt ze de man weer. Hij komt de hond even later halen, en als Nadine gauw naar buiten gaat om kennis te maken, gelooft hij eerst niet dat zij het is. Hij had haar veel blonder voorgesteld. ‘Hoe weet je dat ik niet blond ben dan, onder mijn hoofddoek?’ vraagt Nadine. Later zien we Nadine thuis, waar ze duidelijk niet op haar gemak is. Haar man en zijn vrienden nemen het huis in beslag en ze zoekt haar toevlucht op straat, waar ze het telefoonnummer van de man zoekt en hem nogmaals belt.
Hoewel er vrij weinig ontwikkelingen in deze korte film zijn, is het geheel heel aangenaam om naar te kijken. Vooral de twee hoofdrolspelers maken de film geloofwaardig en ontroerend. Maryam Hassouni (Dunya uit ‘Dunya en Desie’) speelt vol overtuiging de rol van de onzekere Nadine, die met haar perfecte abn-uitspraak de mensen aan de andere kant van de telefoon niet de indruk van een getrouwde moslima geeft. Marcel Musters speelt de slome, maar goeiige man die haar aan de lijn krijgt. Hij bekommert zich meteen om de hond die hij hoort blaffen, en neemt hem uiteindelijk zelfs mee naar huis. De twee rollen zijn totaal verschillend, maar door hun sympathie en voorzichtige interesse raken we geïntrigeerd door de twee. Wat hen bindt, is duidelijk de eenzaamheid die ze beiden ervaren. De verschillende settingen van de film ademen allemaal de sfeer van eenzaamheid: het callcenter, het huis waar Nadine met haar man woont (tl-buizen en kille geluiden) en het huis van de man. Slechts buiten op straat voelen de twee hoofdpersonen zich prettig, en de ontmoeting maakt ze wat minder eenzaam. Een ontroerend kort verhaal over twee mensen die elkaar bij toeval tegenkomen en allebei behoefte hebben aan dit kortstondige contact. Twee uitstekende acteurs en aandacht voor licht, geluid en decor maken de film helemaal af.
Ruby Sanders